Yves Duteil
Yves Duteil - La tendre image du bonheur Dutch translation lyrics
Your rating:
Het tedere beeld van geluk
Roland kwam thuis van internaat en sliep die ochtenden lang uit Ik keek naar de neerdwarrelende sneeuw terwijl ik mijn chocolademelk opdronk Ik zag daar Lise aan het raam Met tegenlicht, en in een hoek herlas mijn vader een brief, mama’s hand in de zijne Dus was het toen dat ik dit tedere beeld in mijn hart sloot En vanaf vandaag tot aan mijn dood zal dit mijn beeld zijn van het geluk Ik wachtte op mijn zangoefeningsles terwijl ik door de deuropening keek naar de stappen van Lise in de sneeuw die zich tekenden als een pad Roland deed, om zijn droom te rekken, alsof hij nog sliep En dan kwam mama om hem te wekken hem omhelzen in zijn bed Dus was het toen dat ik dit tedere beeld in mijn hart sloot En vanaf vandaag tot aan mijn dood zal dit mijn beeld zijn van het geluk De tijd om wat pagina’s te dichten, en de jaren verstreken, op het decor en de gezichten En toen ging mama van ons weg Lise komt soms nog wel dineren en ook Roland komt weleens langs Papa belt en komt mij opzoeken als hij zich thuis te eenzaam voelt Dus was het toen dat ik dit tedere beeld in mijn hart sloot En vanaf vandaag tot aan mijn dood zal dit beeld mijn hart kwellen
La tendre image du bonheur
Roland rentrait de son collège Et dormait tard ces matins-la Je regardais tomber la neige En finissant mon chocolat Je voyais Lise à la fenêtre En contre-jour, et dans un coin Papa relisait une lettre En tenant Maman pas la main Alors j’ai pris pour moi tout seul La tendre image dans mon coeur Et d’aujourd’hui jusqu’au linceul Ce sera celle du bonheur J’attendais l’heure de mon solfège En regardant depuis l’entrée Les pas de Lise dans la neige Qui dessinaient comme un sentier Roland pour terminer son rêve Faisait semblant d’être endormi Lorsque Maman pour qu’il se lève Allait l’embrasser dans son lit Alors j’ai pris pour moi tout seul La tendre image dans mon coeur Et d’aujourd’hui jusqu’au linceul Ce sera celle du bonheur Le temps d’écrire quelques pages Il est passé quelques années Sur le décor et les visages Et puis Maman s’en est allée Lise vient dîner certains soirs Et Roland passe à l’occasion Papa m’appelle et vient me voir S’il est trop seul à la maison Et j’ai regardé pour moi tout seul La tendre image dans mon coeur Mais d’aujourd’hui jusqu’au linceul Elle me déchirera le coeur