Yves Duteil
Yves Duteil - La mer ressemble à ton amour Dutch translation lyrics
Your rating:
De zee lijkt op jouw liefde
De zee lijkt op jouw liefde, haar kleur verandert met de dag, maar in haar ziel is zij steeds eender Zij is trouw aan wie haar liefhebben Haar landschap is de tijd Zij is het doel maar ook de reis Zij voedt zich met vrijheid, met ruimte en oneindigheid. Tussen haar dijken en haar oevers is zij nooit werkelijk gevangen Zij wil voelen dat men naar haar verlangt Zij komt nader en trekt zich terug. Zij is onstuimig en opstandig, maar altijd is zij de mooiste men moet haar steeds opnieuw veroveren De zee lijkt op jouw liefde. Zij heeft golven van tederheid die mij omvatten en mij strelen, Zij laat zich gaan om mij heen om tussen mijn vingers op te spatten. Zij doet mij deinen en omslaan Zij neemt me mee als een schip, Zij doet mij voor de wind gaan in de volle zee, ik weet niet meer waar zij eindigt Zij is ruimer dan mijn droom Haar einder en haar grenzen gaan al de hele wereld rond, zij is diep en transparant, even zuiver en rustgevend als jouw blik voor mijn bedrukte hart De zee lijkt op jouw liefde. Zij leeft van drama's en van schipbreuken, en brengt tot aan de kust de herinneringen die zij heeft gered vanuit de diepten van haar verleden. Zij heeft soms in haar weerspiegelingen zoveel blikken, zoveel spijt, dat zij haar verbittering gaat verdrinken achter een groot gordijn van nevel Zij komt zich verliezen in de duinen, gekleed in maanstralen Opent haar ziel voor haar verdriet Giet haar tranen tussen mijn handen in de zon na de storm Komt tot zichzelf en maakt zich mooi Gaat weer vooruit, steeds en altijd De zee lijkt op jouw liefde Wanneer de nacht haar vleugels spreidt ben ik nog steeds op haar verliefd Misschien als ik er ooit in verdrink, zal zij mij opnemen in haar armen Maar als ik als eenling duik in de oceaan van je groene ogen, als ik er tot de morgen in baad, dan lijkt de zee op jouw liefde. Zal ik genoeg hebben aan heel mijn leven om haar helemaal rond te gaan
La mer ressemble à ton amour
La mer ressemble à ton amour, sa couleur change au gré des jours, mais dans son âme elle est la même, elle est fidèle à ceux qui l'aiment, elle a le temps pour paysage, elle est le but et le voyage, elle se nourrit de liberté, de l'espace et de l'éternité. Entre ses digues, entre ses rives elle n'est jamais vraiment captive, elle veut sentir qu'on la désire, elle s'avance, et puis se retire. Elle est sauvage, elle est rebelle, mais elle est toujours la plus belle, il faut la conquérir toujours... la mer ressemble à ton amour. Elle a des vagues de tendresse qui m'épousent et qui me caressent, elle s'abandonne autour de moi pour rejaillir entre mes doigts. Elle me berce et elle me chavire, elle m'emporte comme un navire, elle me pousse à prendre le vent vers le large des océans; je ne sais plus où elle s'achève, elle est plus vaste que mon rêve, son horizon et ses frontières font déjà le tour de la terre; elle est profonde et transparente, aussi pure et aussi apaisante que ton regard à mon coeur lourd... La mer ressemble à ton amour. Elle vit des drames et des naufrages, en rapportant jusqu'au rivage des souvenirs qu'elle a sauvés des profondeurs de son passé. Elle a parfois dans ses reflets tant de regards et de regrets, qu'elle va noyer son amertume derrière un grand rideau de brume, elle vient se perdre entre les dunes habillée de rayons de lune, ouvrir son âme à son chagrin, verser des larmes entre mes mains; au soleil après la tempête, elle se rassemble et elle s'apprête, elle avance encore et toujours... la mer ressemble à ton amour. Lorsque la nuit déploie ses ailes, je suis encore amoureux d'elle, peut-être un jour si je m'y noie me prendra-t-elle entre ses bras, mais si je plonge en solitaire dans l'océan de tes yeux verts, quand je m'y baigne jusqu'au jour... la mer ressemble à ton amour. Ai-je assez de toute une vie pour en faire le tour? ...