En toen opeens was josje dood. 
Hij had gewoon geen zin om door te leven 
Hij heeft zichzelf als het ware opgegeven 
Hij heeft ana mij z’n laatste brief geschreven 
Hij hield zich niet nog langer groot 
Ik gaf hem de genade stoot 
Soms denk je dat je iemand kent, 
Nou ja ik kende jos zo’n maand of 7 
Hoewel we eerst nog wel op afstand bleven 
Zag ik de echte jos soms echt wel even 
Als door een scheur in het cement 
Dan krrop die langzaam uit ze tent 
Wanneer we ’s zomers de rivier afdreven 
Kwam er een glimlach om z’n lippen zweven 
Was die wat minder bang zich blood te geven 
Dan was die in eens een hele vent 
We raakten aan elkaar gewend. 
  
Hij zei niet veel in het begin. 
Ik wist niet of ik hem ooit zou bereiken 
Als ik iets vroeg, begon die weg te kijken 
Hij zei alleen soms, hou nou op met zeiken 
Z’n handen nog onder ze kin 
Verroerde uren lang geen vin 
Hij wou zo graag een harde polster lijken 
Maar op den duur begon het schild te wijken 
Liet die wat meer van ze gevoelens blijken 
En ging die op m’n vragen in 
Kwam die tevoorschijn zin voor zin.

Hij had van alles opgekropt 
Er was niks waar je jos om zou verneden 
Z’n ouders waren van elkaar gescheden 
En om de maand moest die bij een van beiden 
Waar die met snoep werd volgepropt 
En hij vertelde me beknopt 
Hoe hij als kind ze vader wakker gilde 
Omdat die liever naar ze moeder wilde 
En hoe ze vader hem ze bed uit tilde 
En in de kelder had gestopt 
Te vroeg en veel te vaak geschopt.

Hij zei ‘misschien is het verkeerd’ 
Maar ik denk steeds, was ik maar niet geboren 
De mensen hebben hun gevoel verloren 
Haast niemand wil zich aan een ander storen 
Dat heb ik nou toch wel geleerd 
Zelfs als je werkelijk crepeert 
Zal men proberen om je stem te smoren 
Maar ieder mens wilt toch bij iemand horen 
Dat lot is mij dan zeker niet beschoren 
Ik wordt haast overal geweerd 
En ik heb Jos opnieuw bezeerd. 
  
Had ik hem achteraf beschouwd 
Toen hij dat zei, maar naar me toegetrokken 
En hem gezegt ‘we zullen samen knokken’ 
Maar ik zei niks, was van mezelf geschokken 
Een overgeveleijke fout 
Maar god ik voelde me zo oud 
Hij schreef ook:

Jij liet me weer los 
Door niks te zeggen heb je toch gelogen 
Want wat je wilde zag ik in je ogen 
Ook jij gevangen in je onvermogen 
Jij bent nog meer dan ik de klos 
Je bent misschien een ouwe vos 
Jij kan misschien wat meer ervaring tonen 
Jij kunt er tegen als je wordt bedrogen 
Maar ik heb alles nog eens overwogen 
Ik wil niet meer 
Het beste, 
Jos