eltse nacht foar it sliepen gean
sjocht er mei wroeging oer syn skouder
yn ‘e spegel, dy ‘t neist him stiet
in wolf, in wolf yn minskeklean,
dy ‘t hongerich is, en bang
en dy ‘t beesteftich syn bêst docht
yn syn minskerol
mar hy bliuwt in wolf, in wolf yn minskeklean!

hy hat frijd mei moaie froulju
hy hat boeken skreaun, rymsels makke,
hy hat reizge en wille hân
en hy is troud west
mei in frou út tûzenen
like sielesiik
like sielesiik as him 

mar dat is lang lyn
en  as hy hjoed-de-dei yn ‘e spegel sjocht,
dan jout er himsels noch in jier    
dan jout er himsels noch in jier    
of  twa miskien
it is him wol dierber,
want hy bliuwt in wolf, in wolf yn minskeklean