Louis Neefs
Louis Neefs - laat ons een bloem French translation lyrics
Your rating:
Laisse-nous une fleur
Ceci est une chanson pour les hommes qui font que demain les hommes seront déjà morts. Ceci est une chanson pour les morts de demain, Enterrés, bétonnés dans un désert de pierre. Refrain : Laisse-nous une fleur et un peu d’herbe verte, Laisse-nous un arbre et la vue sur la mer, Oublie pour une fois combien font un million (de francs), Le monde, il doit encore survivre longtemps*. Tu creuses et tu pioches et tu fores dans les montagnes, Tu démolis chaque colline jusqu’au ras du sol, Les géants d’aujourd’hui ne seront plus que des nains demain, Le progrès détruit ce qui était encore là hier. Refrain Le poisson dans les mers mort empoisonné, Le sable des plages pollué au mazout, Et toi, dépravé par tes pétroliers et ton chéquier, Tu ne sais même plus où la mouette a couvé. Refrain Et ainsi la vie disparaitra dès demain, Vaincue par l’acier et le béton armé, La lune veillera froidement sur ton cauchemar, Personne qui ne se souvient du début de la fin. Refrain Le monde, il doit encore survivre longtemps Survivre longtemps… Survivre longtemps… Survivre longtemps…
laat ons een bloem
Dit is een lied voor de mensen die zorgen dat morgen de mensen al dood zullen zijn, dit is een lied voor de doden van morgen, begraven, gekist in een stenen woestijn. Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is, laat ons een boom en het zicht op de zee, vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is, de wereld die moet nog een eeuwigheid mee… Je breekt en je hakt en je boort door de bergen, je maakt elke heuvel gelijk met de grond, de reuzen van nu lijken morgen maar dwergen, vooruitgang vernielt wat er gisteren nog stond. Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is, laat ons een boom en het zicht op de zee, vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is, de wereld die moet nog een eeuwigheid mee… De vis in de zeeën vergiftigd, gestorven het zand op de stranden vervuild door mazout, en jij door de tankers en chequeboek bedorven, je weet zelfs niet meer waar de meeuw heeft gebroed. Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is, laat ons een boom en het zicht op de zee, vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is, de wereld die moet nog een eeuwigheid mee… En zo zal dan morgen het leven verdwijnen, verslagen door staal en gewapend beton, de maan zal dan koud op je nachtmerrie schijnen, geen mens die nog weet hoe het einde begon. Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is, laat ons een boom en het zicht op de zee, vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is, de wereld die moet nog een eeuwigheid mee… de wereld die moet…nog een eeuwigheid mee… een eeuwigheid mee… een eeuwigheid mee… een eeuwigheid mee…… (c) Louis Neefs