Kommil Foo
Kommil Foo - Niets nog wat het was lyrics
Your rating:
Vanochtend werd ik wakker met de regen op het raam En één kort momentje dacht ik : Zij heeft haar regenjas toch aan Ze zal toch niet vertrokken zij, zomaar in een trui Ze zal hopelijk toch zo slim geweest zijn om; te schuilen voor die bui En telkens weer mokerslag, plots het besef, hard en kou als glas Telkens weer kapotgaan want, diep van binnen weten dat Niets wordt ooit nog wat het was Ik zie haar in de wolken, in de bloemen op het plein In elke man of vrouw die klein en breekbaar durft zijn Ik hoor haar in het ritselen van de bladeren, van de wilgen langs de weg En als er zomaar plots een vogel fluit, dan denk ik, dat is zij Telkens weer mokerslag, plots het besef, hard en kou als glas Telkens weer kapotgaan want, diep van binnen weten dat Niets wordt ooit nog wat het was En telkens weer mokerslag, plots het besef, hard en kou als glas Telkens weer kapotgaan want, diep van binnen weten dat Niets wordt ooit nog wat het was M’n regenjas, m’n laarzen, langs de Scheld loopt een pad Er staat een bankje bij het water, en daar zie je de torens van de stad