Jacques Brel

Jacques Brel - La ville s'endormait Dutch translation lyrics

Your rating:

Het stadje sliep in

(refrein)
Het stadje sliep in
‘k Weet niet langer zijn naam
Stroomop langs de rivier
Vlamde vuur in de lucht
Het stadje sliep in
‘k Weet niet langer zijn naam
En de nacht nadert zacht
En de tijd houdt zich stil
Mijn paard zijn modderige vacht
En mijn lijf – dat niet meer wil
En in’t laatst van de nacht
Het water van een bron
Het geschreeuw dat begon
Vol haat van ouden van dagen
Die niet konden verdragen
Dat iemand ouder worden kon
(refrein)
En mijn paard lest zijn dorst
En ik kijk stil toe
En mijn dorst weet wel hoe
Hij zich niet kan doen voelen
En de bron ruist maar door
En vermoeidheid breekt door
Steekt zijn mes in mijn zij
En ik houd mezelf voor
Iemand sterker dan hij
Ziet al lang naar mij uit
Als was ik een vorst
Maar ik besef nu en hier
Dat niemand op mij wacht
Men sterft tot besluit
Bij toeval, in de nacht
(refrein)
En ’t is waar dat er soms
’s Avonds vogels bewegen
Als golven van de zee
En golven lijken vogels
En de mensen lachen mee
Maar hun lach lijkt op snikken
En ’t is waar dat de zee
Zich vaak ontketenen laat
En ik bedoel daarmee
Dat haar lied heel anders gaat
Dan wat er doorgaans staat
In vrome kinderboeken
Maar ook is’t  waar dat de vrouwen
Steeds alleen op vrouwen lijken
En onder hun zijn loeders
Die lijken niet op moeders
En ik twijfel aan het woord
Dat je soms nog wel eens hoort
Dat de vrouwen
onze toekomst hoeden
(refrein)
En toen ging jij voorbij
Jij onbekend voor mij
Zo goed als naakt was jij
Een dans, gehuld in zij.

La ville s'endormait

La ville s'endormait
Et j'en oublie le nom
Sur le fleuve en amont
Un coin de ciel brûlait
La ville s'endormait
Et j'en oublie le nom
Et la nuit peu à peu
Et le temps arrêté
Et mon cheval boueux
Et mon corps fatigué
Et la nuit bleu à bleu
Et l'eau d'une fontaine
Et quelques cris de haine
Versés par quelques vieux
Sur de plus vieilles qu'eux
Dont le corps s'ensommeille

La ville s'endormait
Et j'en oublie le nom
Sur le fleuve en amont
Un coin de ciel brûlait
La ville s'endormait
Et j'en oublie le nom
Et mon cheval qui boit
Et moi qui le regarde
Et ma soif qui prend garde
Qu'elle ne se voit pas
Et la fontaine chante
Et la fatigue plante
Son couteau dans mes reins
Et je fais celui-là
Qui est son souverain
On m'attend quelque part
Comme on attend le roi
Mais on ne m'attend point
Je sais, depuis déjà
Que l'on meurt de hasard
En allongeant le pas

La ville s'endormait
Et j'en oublie le nom
Sur le fleuve en amont
Un coin de ciel brûlait
La ville s'endormait
Et j'en oublie le nom
Il est vrai que parfois près du soir
Les oiseaux ressemblent à des vagues
Et les vagues aux oiseaux
Et les hommes aux rires
Et les rires aux sanglots
Il est vrai que souvent
La mer se désenchante
Je veux dire en cela
Qu'elle chante
D'autres chants
Que ceux que la mer chante
Dans les livres d'enfants
Mais les femmes toujours
Ne ressemblent qu'aux femmes
Et d'entre elles les connes
Ne ressemblent qu'aux connes
Et je ne suis pas bien sûr
Comme chante un certain
Qu'elles soient l'avenir de l'homme

La ville s'endormait
Et j'en oublie le nom
Sur le fleuve en amont
Un coin de ciel brûlait
La ville s'endormait
Et j'en oublie le nom
Et vous êtes passée
Demoiselle inconnue
A deux doigts d'être nue
Sous le lin qui dansait
Get this song at:
bol.com
amazon.com

Copyrights:

Author: Jacques Brel

Composer: Jacques Brel

Publisher: Barclay

Details:

Released in: 1977

Language: French

Translations: English , Dutch

Appearing on: Infiniment (2003) , L'intégrale des albums originaux (2010) , Suivre l'étoile | Intégrale (2013) , Les 50 plus belles chansons (2013) , L'Album de Sa Vie (2022)

Share your thoughts

This form is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.

0 Comments found