Het Klokhuis
Het Klokhuis & Remko Vrijdag - Een zestigste seconde lyrics
Your rating:
Ik ben als camera gedwongen om in duisternis te leven. Ik lig maar wat te dromen - af en toe mag ik heel even één oog open doen. Dan zie ik meisjes in een badpak of een baby bij een kerstboom; de kat op één oor in een slaapzak; een trotse oma met haar kleinzoon. Ik sta altijd op rantsoen. Want ik heb meestal maar een zestigste seconde of nog minder - het is toch zonde. Geen tijd om de wereld te doorgronden en raak ik eens een keertje opgewonden van mooie vergezichten, rode monden, dan duurt het maar een zestigste seconde. Ik lig als camera soms maanden over dingen na te denken. Buiten is er zoveel gaande waar ik geen aandacht aan kan schenken. Er is zoveel dat me boeit. Waar zijn Mieke, Jules en Mandy? Op de camping op vakantie kom ik eindelijk weer in actie. En als ik kinderen aan het strand zie, zie ik hoe ze zijn gegroeid. Want ik heb meestal maar een zestigste seconde of nog minder - het is toch zonde. Geen tijd om de wereld te doorgronden en raak ik eens een keertje opgewonden van mooie vergezichten, rode monden, dan duurt het maar een zestigste seconde. Kostbare momenten die ik koester en bewaar: een heideveld in Drenthe, de kerk van Heerhugowaard. Alles gaat voorbij in sneltreinvaart. Want ik heb meestal maar een zestigste seconde of nog minder - het is toch zonde. Geen tijd om de wereld te doorgronden en raak ik eens een keertje opgewonden van mooie vergezichten, rode monden, dan duurt het maar een zestigste seconde. Niet langer dan een zestigste seconde.