Heintje (Hein Simons)
Heintje (Hein Simons) - mama'tje ik wil een paardje German translation lyrics
Your rating:
Mama, ich möchte ein Pferdchen
Zwei hübsche Pony's standen jeden Tag bei einem sehr kleinen Kerlchen vor der Tür ein armer, kranker Tropf mit einem Gesicht wie Milch und Spucke mit großen Augen voll Verlangen seine Nase plattgedrückt am Fenster schaute mit fiebrig glühenden Wangen hielt er morgens Ausschau nach den Pferdchen. Mami, schenk mir ein Pferdchen so bat das Kerlchen immer wieder Mami, ich wünsch mir ein Pferchen und sonst nichts. Als sein Geburtstag kam dachte unser Kerlchen 'ich bekomme ein Pferd' die Schatten/Schemen aus seinen Kinderträumen hatte Mutter vielleicht zusammen gespart Aber niemand kam mit Geschenken Weil ein jeder ihn vergaß da kaufte Mutter von ihrem letzten Cent eine Schachtel Malkreide für ihren Schatz Mami, schenk mir ein Pferdchen so bat das Kerlchen immer wieder Mami, ich wünsch mir ein Pferdchen und sonst nichts. Und wenn eine bitter kalte Nacht verlor sein Mami so manche Träne Dann murmelte sie in Gedanken diesen Winter kommt er sicher nicht durch doch als der Tod die Familie zerstörte Nahm er das Kind nicht sondern seine Mutter da kamen zwei schwarze Pferde und fuhren zum Friedhof. Mami, schenk mir ein Pferdchen so sagte unser Kerlchen immer wieder Mami, ich bitte nie wieder um ein Pferdchen.
mama'tje ik wil een paardje
Twee mooie pony's stonden dagelijks Bij een heel klein ventje voor de deur Een arme ongezonde stakker Met een gezichtje zonder kleur Met grote kijkers vol verlangen Zijn neusje plat tegen de ruit Keek met een koortsgloed op zijn wangen Hij 's morgens naar de paardjes uit Mama'tje geef me een paardje Zo vroeg het ventje telkens weer Mama'tje, ik vraag een paardje en niets meer Toen zijn verjaardag was gekomen Dacht onze vent, ik krijg een paard De schimmen uit zijn kinderdromen Had mam misschien bijeen gespaard Maar niemand kwam er met presentjes Omdat een ieder hem vergat Toen kocht mam van haar laatste centje Een doosje kleurkrijt voor haar schat Mama'tje geef me een paardje Zo vroeg het ventje telkens weer Mama'tje, ik vraag een paardje en niets meer En als een bitter koude nachten Zijn moesje vaak een traan verloor Dan prevelde zij in gedachte De winter komt hij vast niet door Toch toen de dood het gezin ontwaarde Nam hij het kind niet maar zijn moe Toen kwamen er twee zwarte paarden En reden naar het kerkhof toe Mama'tje ik wil geen paardje Zo zei ons ventje telkens weer Mama'tje 'k vraag nooit om een paardje weer