Hans De Booij
Hans De Booij - de zotte morgen French translation lyrics
Your rating:
La matinée folle
La nuit s'esquive le ciel pâlit les ombres fuient silencieusement et sur l'horizon lointain le soleil commence à se lever et il sort de la brume sur la clarté de l'aube avec jeté sur ses genoux la matinée folle. la ville se réveille le premier train brise le silence et avec son signal commence la danse sauvage des fous l'homme se traîne hors de son lit, pense à son travail et son journal Rêve encore à moitié endormi dans les rues Le monde reprend ses pitreries au rythme de: la matinée folle Maintenant la clarté devient rouge et chute Le froid se voit à travers les fenêtres Le vol du silence par tous les bruit Qui s'élèvent dans les rues, puis il y a encore le matin riant à chaque fois qui expulse sans hésitation la nuit, le rêve La ville est sauvage et les voitures rugissent à travers ses portes et le dernier repos, La paix est chassée de son coin Les oiseaux volent pleins de tristesse hors de leurs tours et leur chanson n'est plus comprise par personne les gens marchant côte à côte Une salutation lointaine, un geste silencieux Parce que tout ici est mesurée par le temps le monde reprend ses stupides préoccupations au rythme de: la matinée folle Mais la terre elle-même dort encore son ivresse cachée au plus profond sous le feuillage Ici aucun homme ou aucun son ne perturbe la paix infinie tandis que la ville fait rage et des cris maintenant le matin donne ses ordres Être ici à l'aube Né le jour Et les enfants et les fous Sommeillent parmi les roses en toute sécurité arrimés Au rythme des : folles matinées folles matinées folles matinées
de zotte morgen
De nacht sluipt weg de lucht verbleekt de schimmen vluchten zwijgend en aan de verre horizon begint de zon te stijgen en daar trekt uit de nevel op de klaarte van de dageraad met in zijn schoot geworpen de zotte morgen de stad ontwaakt de eerste trein breekt door de stilte en op zijn signaal begint de wilde dans der dwazen de mens kruipt uit zijn ledikant denkt aan zijn werk en met zijn krant ijlt dan nog half slaperig door de straten de wereld herneemt zijn zotte zorgen op het ritme van: de zotte morgen de klaarte eindigt rood en valt de kou zaagt door de ramen de stilte vlucht voor al het lawaai dat opstijgt uit de straten en daar is dan de morgen weer en schaterlachend elke keer verdrijft hij zonder schroom de nacht, de dromen de stad wordt wild en auto's razen door zijn poorten en de laatste rust wordt uit zijn schuilhoek gedreven vogels vluchten vol verdriet uit hun torens en hun lied wordt door niemand meer begrepen de mensen lopen naast elkaar een ver groetend stil gebaar want alles wordt nu door de tijd gemeten de wereld herneemt zijn zotte zorgen op het ritme van: de zotte morgen Maar het land zelf slaapt zijn roes nog uit diep onder het loof verscholen hier komt geen mens of geen geluid de oneindige rust verstoren terwijl de stad nu raast en schreeuwt de morgen zijn bevelen geeft wordt in het ochtendgloren de dag geboren en ook de kinderen en de dwazen blijven tussen de rozen slapen ver en veilig verborgen op het ritme van: de zotte morgen de zotte morgen de zotte morgen
Get this song at:
Copyrights:
Author: ?
Composer: ?
Publisher: HKM Records
More info:
- Country: Netherlands
- popinstituut.nl/act_pagina/hans_de_booij.2776.html
The display of this lyric is permitted by the federation of music authors and publishers (Femu)