Edwin Schimscheimer
Edwin Schimscheimer - Zo'n café lyrics
Your rating:
Je vindt ze in een afgelegen staat Vaak achter het station voorbij de dure winkelstraat De vitrage voor het raam is vaal en oud Net zoals de eigenaar Bleef alles bij hetzelfde Precies zoals het ooit moet zijn gebouwd En bij binnenkomst voelt het er bedompt Futloos en door iedere glans verlaten Het hondje ligt te slapen op de grond Ze komen hier waarschijnlijk elke dag Met het vaste ritueel na ieder glas nog een glas De gasten zeggen niet zoveel Althans ze praten niet met woorden Maar die blikken in hun ogen Nee hij is niet verdwaald want hij kent deze stad Maar is ontspoord op de weg naar zijn hart Ik word er naar toe gedreven Naar zo’n café waar niemand je kent Zo’n café waar je een vreemde bent Waar de hoop het heeft verloren van ’t verdriet Waar de toekomst niet bestaat en jij me niet meer ziet Waar ik kan schuilen voor de allerdiepste pijn Waar ik niks meer hoef te vrezen Niemand hoef te zijn In zo’n café bestaat de hele wereld niet In zo’n café zijn ze blij met mijn verdriet Ik rook mijn vierde sigaret En staar naar het plafond alsof ik daar Het antwoord vind Buiten verdwijnt het laatste beetje zon Tegelijk met mijn gevoel voor het wonder Van het leven De wijzers van de klok verslaan de tijd Ongrijpbaar en door niemand vast te binden Dool ik door de straten van spijt