Op een klein perron staat hij te wachten op de trein
En hij vraagt zich af of dit zo iedere dag zal zijn
Het is zijn eerste dag naar ’t werk daar heel ver in de stad
Zijn droom was heel anders mm ja
Zijn droom was heel anders

In de stad lopen de slaven grimmig om hem heen
In die koele massa is hij hopeloos alleen
Nooit houdt hij dit vol, dit is voor hem geen leven meer
Zijn droom was heel anders mm ja
Zijn droom was heel anders

Toen maakte hij kennis met collega’s van ’t kantoor
En zijn idealen gingen toen voorgoed teloor
Neen dit kon zijn lot niet zijn, dit had hij nooit gedacht
Zijn droom was heel anders mm ja
Zijn droom was heel anders

En na twintig jaar neemt hij nog steeds dezelfde trein
Hij weet onderhand wel dat dit altijd zo zal zijn
Tevreden met zijn lot, hij is zijn dromen voorgoed kwijt
Hij weet nu niet beter mm
Hij weet nu niet beter mm
Hij weet nu niet beter