De regen valt met bakken naar beneden
Buiten giert de wind om 't huis
De kinderen zijn naar bed
Ik zit beneden
De koffie pruttelt zacht op 't fornuis

't Is nu alweer twee jaar geleden
Dat wij elkander moesten laten gaan
Maar ik wens niet meer te leven in 't verleden
't Verleden is een land hier ver vandaan
En ik huil niet meer
En ik vraag niks meer
Ik geef me over aan de weg van de wind
En ik hoef niks meer
Want deze keer, volg ik mijn hart
Met de ogen van een kind

Jij vond toen je liefde bij 'n ander
Ik had nooit gedacht dat dit gebeuren kon
Maar de onrust en 't striemende verlangen
Brachten mij steeds verder van mijn bron

De tijd was eigenlijk al wat me kon redden
Maar iedere dag duurde me te lang
Maar sinds ik niet meer wens te spoken door 't verleden
Ben ik nooit meer eenzaam, nooit meer bang
En ik huil niet meer
En ik vraag niks meer
Ik geef me over aan de weg van de wind
En ik hoef niks meer
Want deze keer volg ik mijn hart
Met de ogen van een kind

En wat de toekomst brengt
Dat weet geen mens
Maar de weg van mijn hart
Is nu mijn grootste wens
En wie weet, krijg ik dan wat ik verdien
En ik huil niet meer
En ik vraag niks meer
Ik geef me over aan de weg van de wind
En ik hoef niks meer
Want deze keer volg ik mijn hart
Met de ogen van een kind

Tekst en muziek - Edwin Schimscheimer