Madre, madre, madre 
Llévame a los campos 
Con la luz de la mañana 
A ver abrirse las flores 
Cuando se mecen las ramas

Madre, madre, madre 
Mil flores dicen mil cosas 
Para mil enamoradas
Y la fuente está contando 
Lo que el ruiseñor se calla 
 
Abierta estaba la rosa 
Con la luz de la mañana 
Tan roja de sangre tierna
Que el rocío se alejaba 

Madre, madre, madre
Tan caliente sobre el tallo
Que la brisa se quemaba 
Itan alta!, ¡cómo reluce! 
Abierta estaba! 

Itan alta!, ¡cómo reluce! 
Abierta estaba!

Moeder, moeder, moeder
breng me naar de velden
in het ochtendlicht
om de bloemen te zien ontluiken
wanneer de takjes wiegen

Moeder, moeder, moeder,
duizend bloemen zeggen duizend dingen
voor duizend verliefden.
En de bron vertelt
waar de nachtegaal over zwijgt.

De roos ging open
in het ochtendlicht,
zo rood als  warm bloed,
zodat de dauw wegtrok.

Moeder, moeder, moeder,
ze gloeide zo heet op haar steel
dat ze de wind deed branden.
Zo hoog! Hoe schijnt ze!
Ze ging open!

Zo hoog! Hoe schijnt ze!
Ze ging open!