Op het ijs

Ik was op een klaren winterdag
Op het ijs aan t'schaverdijnen
Toen ik het lieve Jetje zag
Op t'spiegelvlak verschijnen
Zij deed bereid haar schaatsen aan
En ik vroeg -wij waren buren-
Of ik haar een wijl mocht sturen
En lachend nam zij t'voorstel aan

Refrein
En wij gierden en wij zwierden
Gezwind als de wind
Hand in hand als op vleugelen gedragen
En zij bloosde van vreugd
En ik reed zo verheugd
Fier en blij aan haar zij
Vol behagen

Ik minde het meisje in stilte al lang
En dierf  t'haar niet verklaren
Maar toen we raakten uit den drang
Liet ik mijn vreze varen
Ik zei haar op een eenzaam pad
Dat nu mijn hart moest spreken
Of van verdriet zou breken
Dat ik haar minde haar aanbad

Refrein

Zij kreeg een blos , bleef staan en keek
Me strak een wijl in de ogen
Ik voelde dat mijn wang werd bleek
Had mij de schijn bedrogen ?
Maar neen , zij blikte eens rond en toen
Sprak zij nog half verlegen
Ik was u steeds genegen
En ik sloot den mond haar met een zoen

Refrein

We reden nog wel op en neer
Maar bleven telkens pozen
En lonkten fluisterend zacht en zeer
En zalig minnekozen
Die winterdag vol zonneschijn
Is me immer bij gebleven
De schoonste van mijn leven
Toen ik Jetje noemde : Liefste mijn !

Refrein
           ------------------------