Aan den Yzer

O schoonen stroom die in den bocht van dubblen dijk
Naar de aderslag van ebbe en vloed de zee beroerde
Ten lage landen spoelde uw vruchtbaar zout en slijk
Of zeewaarts d'overvloed der klare vaarten voerde

Die t'elke lente als over t'duin een priller zon
De luwer dagen melde met de lichter nachten
Ter weiden zaagt ontluiken naar den horizon
In bloei van bloeme'en gras , een bloei van bruine vachten

Die naar den tragen tred der parden droegt langs brug
En veerhuis , de oude boten , waar de dorpen schoolen
En wist door heel het jaar op elken heuvelrug
De blij bedrijv'ge zeilen van een grijzen molen

Maar schooner dan het lied van merel , zeis en kind
Was telkens de ommegang der klare zomerdagen
Als langs den stoffigen weg
Die door de velden windt
Ter hollen schuren keerde de oogst geladen wagen

Gij die den vrede ried der lieden langs uw vaart
En zaagt den zegen van hun dank gevouwen handen
Aan d'ijlen wentelrook die steeg uit elken haard
En d'Angelus der klokken over de avondlanden

Gij die de orkanen kende alleen uit west en noord
Hoe ging nu plots uit t'oosten storm de lucht bestrijken
En kleurde rood uw wateren van den volkerenmoord
En dreven zeewaarts de oogst der ongenoemde lijken

Naar t'onbekende vluchtte al wie nog vluchten kon
En liet het loeiend vee , dat door de weiden waarde
En langs de zwier'ge dijken van uw stroom begon
De onmenselijken strijd voor t'laatste strookje aarde

En arme mannen keerden willig naar den slag
En moe ter dood , maar zonder klacht of kreten , leerden
De wonderende wereld wat een heir vermag
Met zijn borsten dekt zijn kinderen en zijn heerden

Elk stond of viel waar t'hoog bevel te staan gebood
En menig regiment dat zich ten offer wijdde
En - leeg den gordelriem van t'laatste moordend lood
Alleen met t'bloote staal den laatsten storm verbreidde

Maar huiver schrok de harten telkens de avond zeeg
En alle de einders spookten van het laaiend koren
En boven t'golvend meer der rossige dorpen steeg
De reuz'ge vuurzuil van een wankelenden toren

Dit was de rust na d'aftocht die hun lenden brak
Hun spijs en drank verleerde en de arme voeten wondde
In regen slijk en wind , de hemelen voor dak
En s'vijands bloed als aas voor dorstgeschroeide monden

Maar moed verteert het hart en nood vermant de kracht
En t'staal was hard dat steeds door dunner rangen maaide
Wijl voor elk Duitse hoofd , dat neerplofte in de gracht
Een nieuwe helm verrees , een ander roer opzwaaide

Noch bood een veil'gen dam het steen van fort en wal
Noch gold een sterk verweer de vloed van Maas en Schelde
t'Gevaar stond hoog toen de Yzer tegen t'hordental
Het wrekend dreigement der noordsche wateren stelde

Gezegende Yzervloed , niet om den waterstand
Der dappren die de zege tot haar intocht noode
En de oogst der vaandels zullen dragen door het land
Maar heilig zijt ge ons om de heugnis onzer dooden

Want in de nachtelijke diepten van uw schoot
Waar kroon noch kruis noch graf hun dood zal doen bevroeden
Langs berm en dijk of in het riet van gore sloot
Kwam de edelste en de hechtste kracht des lands verbloeden

Wij zullen onze kinderen dopen in uw vloed
En elk geslacht ter beevaart voeren naar uw velden
Opdat hun wil dooraame en aadre door hun bloed
Het sterkend zout der zee en de eer der doode helden
                  --------------------------------------