Vanochtend hebben ze m’n grootvader geplant
In een putje op het kerkhof aan de schaduwkant
Vanochtend hebben ze m’n grootvader geplant
Ik droeg een zwart kostuummeke en ‘k had een handschoen in m’n hand

Terwijl grootmoe aan z’n bed een weesgegroet las
Moest ik daar met een palmtakje staan
En ze weende dat het nog veel te vroeg was
Toch is grootva zonder wachten doodgegaan

Ons huis hing vol vermufte zwarte doeken
Er klonk overal gesnotter en getreur
Nadat iedereen hem nog één keer kwam bezoeken
Droeg m’n grootva naar buiten langs de deur

De dragers wilden hem te voet niet dragen
Naar het land der weggevlogen zielen
En men schoof hem in een zilvergrijze wagen
Vol met bloemen en groene reservewielen

Witte roosjes werden op de kist gegooid
Maar dat van mij dat was er naast gevlogen
En de pastoor heeft gewijd water rondgestrooid
Omdat anders grootva uit zou drogen

En de pastoor zei dat hij ooit zou wederkeren
Maar pas na dat God het heeft gezegd
En opdat hij het niet eerder zou proberen
Wordt er straks een dikke steen op hem gelegd

En toen speelde plechtig de fanfare
Een drie uur durend afscheidslied
En de hemel scheurde open als het ware
En het regende emmers vol verdriet

Vanochtend hebben ze m’n grootvader geplant
In een putje op het kerkhof aan de schaduwkant
Vanochtend hebben ze m’n grootvader geplant
Ik droeg een zwart kostuummeke en ‘k had een handschoen in m’n hand


(c) Urbanus