I had een woman van Deurne-Zuid,
zij heette Valerie
‘k vond da na nie zo nen geweldige naam
en ik noemde haar la vache qui rit
want zij was zot van 

smeerkeis
en dan vooral bij ’t ontbijt 
smeerkeis
my woman allright

maar op een dag, het kon niet blijven duren
had zij ineens genoeg van mij
ik zei nog: “baby, op een ander is ’t niet beter”
maar weg was zij

op de kast lag al een doos la vache qui rit
en de smile van die koei dee mij zo zeer
‘k pakte een hamer en dat smerig grut
awel, da lacht nu nie meer
dat was wel spijtig van die 

smeerkeis
maar ik sprong uit mijn vel
smeerkeis
may you rot in hell

ja, ik heb sindsdien geen smeerkeis nie meer gegeten
ik kon dat emotioneel niet aan
‘k heb geprobeerd heel die smeerkeis te vergeten
maar wie zag kik gisteren in de supermarkt staan
met een pakske

smeerkeis
my woman allright
smeerkeis
en we vogeld all night

smeerkeis
smeerkeis
smeerkeis
smeerkeis
smeerkeis