IECH BÈN ‘NEN HESSELIER   

As kleene joeng aa’ch miech ins verloepe
Iech dach, iech kan toch ni im hèllep roepe
Ma’ch vond de wieëg nemie, nie, nondedzjie
‘ne Pellis vroug miech: “Va moe koemb dzjieë?”
Iech kreeg schriek, hieë noum miech bè m’n bretelle 
Iech zoug miech al èn ’t prezong de daag aaftèlle
Ma’ch kreeg ’t deur, hieë miende ’t goued bè miech
Hieë broch miech noa téûs. Teege Pa zee iech:

Iech bèn ‘nen Hesselier, da kun dzje hieëre
Iech bèn ‘nen Hesselier, èn hart èn neiëre
Iech bèn ‘nen Hesselier, èn dènk ’t er âân:
Mèèn stad Hasselt, iech zej.en oech gjâân!

Iech hèm altèèd veel van mèèn Ma gaage
Al hèd ze veel van miech mutte verdraage
Zoe rap broch iech eer ni éût eer douen
Ènne grond weur iech heere leifste joeng
Èn aa’ch ins ’n guj dzjat gebreuke
Dan dach iech d’rèk “Wa hèm iech éûtgesteuke?”
Ma stond dan vir miech: “Awel kapouen?”
Iech zee dan: “Ma, iech kan doa nieks an douen” 

Iech vroag ’t oech: loat de kop ni hange
Lach noa’t lieëve, loat oech ni vange
Èn alle mezeere dee vergiet dzje
Zènk èn ouer mouedertââl e schoe liedzje
Zènk zoe wèè iech, dzje mut oech ni zjeneere
Ajje gusting hèd, loat oech dan hieëre
Ajje dan ien van dees an’t heimelpieërtsje stoajt
Dan zit Sinte-Peiter, virda je bènnegoajt: