In Spanje in het zonnige Sevilla,
daar woont een lieve schat ze heet Marina.
Ze danst in het café" La Cu ca racha".
't Is daar 's avonds altijd even vol.
Je vindt er praktisch iedere torero.
Die zwaaien dan geestdriftig hun sombrero.
En roepen luid: "Marina yo te quiero!"
Zo brengt zij iedereen het hart op hol.

Marina, Marina, Marina, kom dans nog een keertje met mij.
Marina, Marina, Marina, dan maak je mijn hartje weer blij
Als ik jouw zie draaien, met je rokje zwaaien,
dan sta ik in lichterlaaie, dat doet mijn tempr'ament.
Wil je met me trouwen "k laat een villa bouwen,
Ja, het zal je nooit berouwen, wanneer je bij me bent, 
wanneer je bij me bent, wanneer je bij me bent.

De centjes bleven steeds maar binnen stromen,
want elke don José bleef daar graag komen.
Voor hen was zij het meisje van hun dromen,
maar toch ging zij met geen van allen mee.
Tenslotte dorste 't één van hen te wagen,
Marina om haar handje te vragen.
Haar antwoord maakte hem totaal verslagen,
ze zei: ik trouw met de baas van het café!
 

Marina, Marina, Marina, kom dans nog een keertje met mij.
Marina, Marina, Marina, dan maak je mijn hartje weer blij
Als ik jouw zie draaien, met je rokje zwaaien,
dan sta ik in lichterlaaie, dat doet mijn tempr'ament.
Wil je met me trouwen "k laat een villa bouwen,
Ja, het zal je nooit berouwen, wanneer je bij me bent, 
wanneer je bij me bent, wanneer je bij me bent.


(c) Rocco Granata