Nap Eyes
Nap Eyes - Passageway Dutch translation lyrics
Your rating:
Doorgang
Op het paradeterrein over de grote kloof Ik zag 1000 kaarsen flikkeren En door de ogen van een boer zag ik een in het groen geklede man Blauwe offerbellen rinkelen Naast hem, schrijlings, in neonfuchsiakleurige gewaden En mooier dan wat dan ook Een vrouw wiens aanblik hem van gedachten veranderde Op een permanente manier Nou, wat mij betreft, ik heb de vijf kilometer naar het noorden gereden Terug naar de oude stad York En mijn paard daar in een stal ondergebracht Voordat we naar het kasteelterrein lopen Vreemd om zo ver weg een optocht te maken Waar er zo weinig anderen in de buurt waren Maar ik liet de gedachte uit mijn hoofd vallen En die nacht was mijn slaap goed Toen ik wakker werd, wist ik het uur niet Maar het leek erop dat alle mensen waren gevlucht Ik keerde terug naar mijn kamer en waar de spiegel had gestaan In plaats daarvan vond ik een blauwe deuropening Ik zet me schrap tegen een ijskoude wind Ik wikkelde mijn sjaal om mijn hoofd En ging een regenboogkristallen pad binnen Vreemd genoeg gedwongen om te volgen waar het heen leidde Nou, sindsdien ben ik in dit juweeltje-zeeland Waar de nacht net zo warm is als de dag Mensen praten op telefoons en rijden over wegen Naar plaatsen vele kilometers verderop Wat mij betreft, ik blijf bij mijn huis aan de rand van de stad Kijkend naar de vredige golven van de oceaan Ik zweefde in en uit een mysterieuze droom Van die oude doorgang Is dit wat ik krijg als ik naar “Iris” luister? Om negen uur op een maandagochtend In de schaduw van het onheilspellende beeldhouwwerk In de diamanten cirkelzaagring? Ver weg, de dageraad-heldere dauw Op sommige blauwe velden sprankelend In de diepe geest, in de put, In het hart van de dingen
Passageway
On the parade ground across the great divide I saw 1000 candles flickering And through a peasant’s eyes I saw a green-clad man Ringing blue bells of offering Beside him, astride, in neon fuchsia robes And more beautiful than anything A woman the sight of whom changed his mind In a permanent way Well, as for me, I rode the three miles north Back to old York town And lodged my horse in a stable there Before walking to the castle grounds Strange to make a parade so far away Where there were so few others around But I let the thought drop from my head And that night my sleep was sound When I awoke, I knew not the hour But it seemed all the people had fled I returned to my room and where the mirror had been I found a blue doorway instead Bracing myself against a bone-chilling wind I wrapped my scarf around my head And entered down a rainbow crystal pathway Strangely compelled to follow where it led Well, ever since then I’ve been in this gem-sea land Where the night is as warm as the day People talk on phones and they drive down roads To places many miles away As for me, I remain by my edge-of-town home Watching the ocean’s peaceful sway I’ve been drifting in and out of a mysterious dream Of that old-time passageway Is this what I get for listening to “Iris” At nine o’clock on a Monday morning In the shadow of the foreboding sculpture In the diamond circular saw ring? Far away, the dawn-bright dew On some blue fields sparkling In the deep mind, in the well, In the heart of things