Kerstavond, lichte sneeuw valt op de ruit
Heel in de verte wordt een klok geluid
In het stil en vredig dorpje Wassenaar
Kijken een moeder en haar kinderen uit 
Over de donkere laan
“Kom vader daar?”
Ja, klokke zes. Daar rijdt zijn Jaguar 
Het tuinpad op met zijn vertrouwd geluid
En het sprookje wordt weer waar

Een blij gezin snelt juichend naar de hal
Half zeker van wat vader brengen zal
Als ieder jaar op deze grote dag
Een lichte kreet gaat op daar is hij al
En zie daar staat hij: lang en bleek en smal
Hij draagt de schat met een gespannen lach
En hij gaat voor naar de salon en ach
Daar heeft hij ’t al op tafel neergezet
De kerstgroet van de zaak: het kerstpakket

Nu treden op een korte knip van vader
Eerst nog de dienstmeid en de huisknecht nader
Dan zegt hij zacht: “Kom, knielen we allen neer”
En in een kort gebed dank hij de Heer 
Voor goede mensen die in goede gaven
Nooddruftigen op het kerstfeest willen laven
Met wat versterkend voedsel en nog meer

Dan staat hij op en met hem heel de kring 
In alle ogen staat een schittering
Van vreugd en dank. O, hier is welgedaan
En vader kijkt. Hij ziet een grote traan 
Over de wangen van zijn huisvrouw gaan
Zijn kinderen juichen. Ach, hij weet wel 
Hoe ze in spanning deze week hebben doorstaan

Zijn knecht staat te lachen en roept hem reeds toe:
“Welaan, meneer, toe draal niet meer”
Dan fluistert moeder: “Nu maar toegetast”
En vader grijpt, daar houdt hij blij verrast
Alvast  een blikje koolvis in zijn rechterhand
En heft het hoog boven de hoofden uit
En zet de wangen in een felle brand
En ziet, daar is een potje fruit 
En zure haring in een glas en o, een blik met echte kippenpootjes
En zelfs een zakje nootjes

O, daar is blijdschap om die simpele dingen
Het heuse blikje met sardellenringen 
En de verpakte feestsigaar
En zelfs een flesje wijn
Voor moeder als ze weer eens zwak mocht zijn
En hoor, daar roept haar jongste met een hoge stem:
“O, kijk eens, jam”
En vader met een breed en hartelijk gebaar
Grijpt naar zijn schaar
En knipt de helft van zijn sigaar
En reikt hem aan de knecht
Met een eenvoudig, maar oprecht
“Toe, hou dat maar”

De trouwe knecht barst in snikken uit
En dankt zijn meester met verstikt geluid
“Maar dit”, roept vader en hij heft tesaam met moe
Een pakje rijst boven zijn hoofd: 
“Gaat naar de zwarten van Oeganda toe”
En heel het huisgezin stemt met een amen in

Die avond zweeft een engel door de lucht
En ziet beneden met een dankb’re zucht
Hoe daar in huis na huis van Wassenaar
Achter elk raam een kring te lachen staat
Gelukkig met die plotselinge overdaad
Die weer zo velen even heeft gered
 O, goedheid, zonder maat van het kerstpakket
En ver weg slaat de weldoener zijn oog
Tot God omhoog
En staart die nacht nog laat tevreden voor zich heen
En rekent de uitslag niet, maar telt het doel alleen