Wij zijn de nachtmerrie-sisters
We bespelen de registers
Van de angst, van de gruwel, van de schrik

Als u rustig ligt te pitten
Gaan we boven op u zitten
En we blijven daar een enkel ogenblik
Maar dat ogenblik dat duurt een volle eeuw
Dan ontwaakt u met een akelige schreeuw

Ik ga vandaag naar meester J.H.H. van Knopen
Hij heeft zojuist met kreeft en champie gedineerd
Ik laat hem in z’n hemd de Kalverstraat doorlopen
Zo met z’n benen aan melkander gesoldeerd

En van de Dam af komt een mammoet met drie koppen
En elke kop heeft scherpe tanden in z’n bek
Meneer Van Knopen zet het op een lopen
Hij voelt de asem van het monster in zijn nek

Hij ziet de ogen van het monster, bloeddoorlopen
En grijpt in wilde angst de mammoet bij zijn snuit
En juist op dat moment dan roept mevrouw Van Knopen:
‘Blijf van mijn permanent, Johannes, is ’t nou uit?’
  
   Zo zitten wij op uw lits-jumeaux
Op uw pyjama spelen wij een drama
Want zitten wij op uw ledikant
Dan stikt u onder onze klamme hand

Ik ben vannacht gaan zitten op de witte nachtpon
De schone nachtpon van mejuffrouw Foppema
Ik liet haar dromen dat zij in de Keizersgracht zwom 
En naast haar zwom een ambtenaar van het CBH

Hei zei: ‘Mevrouw, uw huis is in beslag genomen
U krijgt een woonvergunning onder dat brugje daar 
U krijgt een vestiging van hier tot aan die bomen
En u krijgt inwoning van ratten in uw haar

Toen zij uit pure angst een aantal kreten slaakte
Toen werd het water van de gracht tomatensoep 
En toe zij stikkend in tomatensoep ontwaakte
Toen stond die ambtenaar beneden, op de stoep

   Zo zitten wij op uw lits-jumeaux
Op uw pyjama spelen wij een drama
Want zitten wij op uw ledikant
Dan stikt u onder onze klamme hand

En ik zat gister op de borst van een minister
’t Was in het hartje van de nacht,half drie
Hij vroeg een beetje korzelig: ‘Juffrouw, wat is er?’
‘Ik ben de sister’, zei ik,  ‘van de nachtmerrie’

‘Het spijt me’, zei ik, ‘maar ik moet u levend villen
En daarna wurgen met de klauwen om uw keel
Het is mijn plicht de mensen flink te laten rillen
Er blijft vannacht geen enkel stukje van u heel

Aa, excellentie’, zei ik, ‘aa. Dit wordt een nachtje
Ik zal u ijskoud laten sidderen als een riet.’
Hij keek me aan en sprak toen doodkalm met een lachje:
‘Hallo, collega, ik ken het vak. Mijn naam is Piet’

   Zo zitten wij op uw lits-jumeaux
Op uw pyjama spelen wij een drama
Want zitten wij op uw ledikant
Dan stikt u onder onze klamme hand