Isabel Parra
Isabel Parra - La jardinera Dutch translation lyrics
Your rating:
La jardinera
Om jou te vergeten Ga ik mijn tuin volplanten En zo hoop ik een medicijn te vinden Voor mijn verdriet. Hier ga ik een rozenstruik planten Met de grootste doornen, Dan zal ik straks de kroon klaar hebben Voor wanneer jij in mij zult doodgaan. Voor mijn verdriet het blauwe viooltje, De rode anjer voor mijn hartstocht En om te weten of ook jij van mij houdt Tel ik de blaadjes af van een witte margriet Of je veel, weinig of niet van mij houdt, Mijn hart blijft er rustig onder. Beetje bij beetje Zullen er vrolijkere gedachten in mij opkomen, Wanneer alles in bloei staat Zal de herinnering aan jou zijn vervaagd. Van de bloem van de klaproos Zal ik de beste vriendin zijn, Ik zal haar onder mijn kussen leggen Om rustig door te slapen. Voor mijn verdriet het blauwe viooltje, De rode anjer voor mijn hartstocht En om te weten of ook jij van mij houdt Tel ik de blaadjes af van een witte margriet Of je veel, weinig of niet van mij houdt, Mijn hart blijft er rustig onder. Ik pluk wat citroenkruid Als mijn verdriet te groot wordt, De bloemen uit mijn tuin Zullen mijn verpleegsters zijn En mocht ik vertrekken Voordat jij spijt krijgt, Dan erf jij deze bloemen, Kom je er dan zelf maar mee genezen. Voor mijn verdriet het blauwe viooltje, De rode anjer voor mijn hartstocht En om te weten of ook jij van mij houdt Tel ik de blaadjes af van een witte margriet Of je veel, weinig of niet van mij houdt, Mijn hart blijft er rustig onder.
La jardinera
Para olvidarme de ti voy a cultivar la tierra, en ella espero encontrar remedio para mi pena. Aquí plantaré el rosal de las espinas más gruesas, tendré lista la corona para cuando en mi te mueras. Para mi tristeza violeta azul, clavelina roja para mi pasión y para saber que me correspondes deshojo un blanco manzanillón, si me quieres mucho, poquito, nada, tranquilo queda mi corazón. Creciendo irán poco a poco los alegres pensamientos cuando yá estén florecidos irá lejos tu recuerdo. De la flor de la amapola seré su mejor amiga, la pondré bajo la almohada para quedarme dormida. Para mi tristeza violeta azul, clavelina roja para mi pasión y para saber que me correspondes deshojo un blanco manzanillón, si me quieres mucho, poquito, nada, tranquilo queda mi corazón. Cojo yo de toronjil cuando me aumenten las penas, las flores de mi jardín han de ser mis enfermeras y si acaso yo me ausento antes que tu te arrepientas, herederás estas flores ven a curarte con ellas. Para mi tristeza violeta azul, clavelina roja para mi pasión y para saber que me correspondes deshojo un blanco manzanillón, si me quieres mucho, poquito, nada, tranquilo queda mi corazón.