Gilbert Bécaud
Gilbert Bécaud - La Ballade Des Baladins Dutch translation lyrics
Your rating:
La Ballade Des Baladins
Troubadours die kronkelen over de wegen komen van ver tussen de tarwevelden. Mensen kijken en luisteren naar hen en sterren praten over hun dans. Oude kastelen gebouwd aan het eind van de Middeleeuwen lijken hun lichtvoetige gang te sturen in de ochtend. En tussen de oprijzende torens in de wolken maken prinsessen tekens met hun handen. Maar de twintigjarige jongens die er goddelijk uitzien, onbekommerd en blij ronddansend, lopen de torens voorbij, zonder een woord te zeggen. Ze kijken niet naar de naar hen uitgestrekte armen. Dus dans, vrolijke troubadour Dit is de ballade, dit is de ballade Dus dans, vrolijke troubadour Dit is de ballade van de harlekijn Troubadours die kronkelen over de wegen Wie zijn zij in hun gouden kostuum? Zwervers of goden die de weg kwijt zijn? Ze hebben alleen liederen als bezit. Als ze geen dorst meer hebben, van de mist gedronken, zullen zij blootsvoets op zilveren draden dansen, als vijfduizend spinnen wevend in het maanlicht, van een hulsttak tot aan bevroren sparren. Ze worden begeleid in een goddelijke kring door koningskinderen met lange krullen. Het is een blauwe optocht met miljoenen mandolines waar bijna overal bruidssluiers rondzweven. Dus dans, vrolijke troubadour Dit is de ballade, dit is de ballade Dus dans, vrolijke troubadour Dit is de ballade van de harlekijn Zo zag men de grootste bruiloft van de dochter van de wind met een harlekijn. Maar uiteindelijk was een fragiele fata morgana en ik blijf dan de rest van mijn leven helemaal alleen. Dus dans, vrolijke troubadour Dit is de ballade, dit is de ballade Dus dans, vrolijke troubadour Dit is de ballade van de harlekijn Hé troubadours Gaan jullie er vandoor? ... Alsjeblieft Alsjeblieft Neem mij mee.
La Ballade Des Baladins
Les baladins qui serpentent les routes Viennent de loin parmi les cbamps de blé Les bonnes gens regardent et les écoutent Et les étoiles leur parlent de danser Les vieux châteaux dressés du fond du Moyen Age Semblent guider leurs pas légers comme un matin Et parmi les donjons perchés dans les nuages Des princesses leur font des signes avec les mains Mais les gars de vingt ans qui ressemblent à des dieux Insouciants et joyeux parmi leurs rondes folles Passent sous les donjons sans dire une parole Ils ne regardent pas les bras tendus vers eux Danse donc, joli baladin C`est la ballade, c`est la ballade Danse donc, joli baladin C`est la ballade d`Arlequin Les baladins qui serpentent les routes Qui sont-ils donc dans leur costume d`or ? Des vagabonds ou des dieux en déroute ? Ils n`ont que des chansons pour seul trésor Quand ils n`auront plus soif, ayant bu à la brume Ils danseront pieds nus sur des fils argentés Que cinq mille araignées tisseront sous la lune D`une branche de houx jusqu`aux sapins gelés Ils sont accompagnés dans la ronde divine Par les enfants des rois aux longs cheveux bouclés C`est un cortège bleu de mille mandolines Où flottent un peu partout des voiles de mariée Danse donc, joli baladin C`est la ballade, c`est la ballade Danse donc, joli baladin C`est la ballade de l`Arlequin C`est ainsi que l`on vit le plus grand mariage De la fille du vent avec un arlequin Mais tout cela n`était qu`un fragile mirage Et je reste tout seul avec mes lendemains Ohé les baladins Vous partez ?... Emmenez-moi.