Freddy Quinn
Freddy Quinn - Der Groschen fällt manchmal zu spät Dutch translation lyrics
Your rating:
Men begrijpt het meestal te laat
Ze dirkte zich mooi op voor hem en ze kookte meestal zijn lievelingsgerecht Ze poetste en wiste en het glansde alsof ze hem tienmaal liever zag dan zichzelf Ze sond vóór hem op en ging na hem naar bed ze was jarenlang enkel daar voor hem Doch het viel hem niet op en hij was niet erg aardig tot hij haar met die andere zag Men begrijpt het meestal te laat Hoe dikwijls schenkt men zijn geluk weg Hoe dikwijls denkt men terug aan dat, wat niet meer gebeurt Men begrijpt het meestal te laat en als me zo ver is dat men het begrijpt baat er nauwelijks nog iets dat men verstaat want men begrijpt het meestal te laat Hij gaf nog niet op, wilde sterk zijn zoals altijd en haalde haar terug in huis Hij plukte bloemen voor haar in het park voor op haar kamer en ging elke nacht samen met haar slapen Hij stond vóór haar op, bracht het morgenmaal op bed en was dagenlang enkel daar voor haar Maar ze hield het niet uit, daarbij was hij zo aardig zoals de andere nog nooit voor haar was Men begrijpt het meestal te laat Hoe dikwijls schenkt men zijn geluk weg Hoe dikwijls denkt men terug aan dat, wat niet meer gebeurt Men begrijpt het meestal te laat en als me zo ver is dat men het begrijpt baat er nauwelijks nog iets dat men verstaat want men begrijpt het meestal te laat Ze ontmoetten elkaar terug na moeilijke jaren intussen was er veel gebeurd Daar stond ze nu voor hem met zilvergrijze haren en was voor hem nog altijd mooi Ze sprak over de kinderen en over haar man ze was jarenlang daar, enkel voor hem Het viel hem weliswaar niet op, maar daar kwam het niet op aan maar voor iemand was het vandaag duidelijk: Men begrijpt het meestal te laat Hoe dikwijls schenkt men zijn geluk weg Hoe dikwijls denkt men terug aan dat, wat niet meer gebeurt Men begrijpt het meestal te laat en als me zo ver is dat men het begrijpt baat er nauwelijks nog iets dat men verstaat want men begrijpt het meestal te laat
Der Groschen fällt manchmal zu spät
Sie machte sich schön nur für ihn und sie kochte am liebsten sein Leibgericht. Sie putzte und wusch’ und es schien, als mochte sie ihn zehnmal lieber als sich. Sie stand vor ihm auf und ging nach ihm zu Bett, sie war jahrelang nur für ihn da. Doch es fiel ihm nie auf und er war nicht sehr nett, bis er sie mit dem Anderen sah. Der Groschen fällt manchmal zu spät, wie oft verschenkt man sein Glück. Wie oft denkt man zurück, an das, was nicht mehr geht. Der Groschen fällt manchmal zu spät und wenn man so weit ist, dass man es begreift, nützt es kaum noch was, dass man versteht, denn der Groschen fällt manchmal zu spät. Er gab noch nicht auf, wollte stark sein wie immer und holte sie wieder nach Haus’. Er pflückte ihr Blumen im Park für ihr Zimmer und ging jede Nacht mit ihr aus. Er stand vor ihr auf, brachte Frühstück an’s Bett, er war tagelang nur für sie da. Doch sie hielt es nicht aus, dabei war er so nett, wie der Andre noch nie zu ihr war. Der Groschen fällt manchmal zu spät, wie oft verschenkt man sein Glück. Wie oft denkt man zurück, an das, was nicht mehr geht. Der Groschen fällt manchmal zu spät und wenn man so weit ist, dass man es begreift, nützt es kaum noch was, dass man versteht, denn der Groschen fällt manchmal zu spät. Sie trafen sich wieder nach schwierigen Jahren, inzwischen war vieles gescheh’n. Da stand sie nun vor ihm mit silbrigen Haaren und war für ihn immer noch schön. Sie sprach von den Kindern und von ihrem Mann, sie war jahrelang nur für ihn da. Es fiel ihm zwar nie auf, doch darauf käm’s nicht an, aber eins wäre ihr heute klar: Der Groschen fällt manchmal zu spät, wie oft verschenkt man sein Glück. Wie oft denkt man zurück, an das, was nicht mehr geht. Der Groschen fällt manchmal zu spät und wenn man so weit ist, dass man es begreift, nützt es kaum noch was, dass man versteht, denn der Groschen fällt manchmal zu spät.