Haar huis is stil en zo koud 
Z’n stoel blijft leeg want hij zal nooit meer komen 
Ze weet het was niemands  fout 
Een engel heeft hem met zich mee genomen 
Ze kust zijn foto en kijkt uit het raam 
Ineens ziet zij het kleine wonder staan 

Er bloeien rozen, wilde rozen 
Achter het bankje waar ze zaten zij aan zij
Ze hoort zijn woorden 
‘k zal jou beloven 
Er zullen altijd rode rozen voor jou zijn 

Ze knielt bij het bloembed neer 
Ze fluistert zacht zijn naam en kijkt naar boven 
Zij bid tot de lieve heer 
Wat zou ik graag ik wonderen geloven 
Een zonnestraal valt op haar gezicht 
Nu weet ze dat hij zeker bij haar is 

Er bloeien rozen, wilde rozen 
Achter het bankje waar ze zaten zij aan zij
Ze hoort zijn woorden 
‘k zal jou beloven 
Er zullen altijd rode rozen voor je zijn 

Er bloeien rozen, wilde rozen 
Achter het bankje waar ze zaten zij aan zij
Ze hoort zijn woorden 
Ik zal jou beloven 
Er zullen altijd rode rozen voor je zijn 

Er bloeien rozen, wilde rozen 
Achter het bankje waar ze zaten zij aan zij
Ze hoort zijn woorden 
‘k zal jou beloven 
Er zullen altijd rode rozen voor je zijn 
Er zullen altijd rode rozen voor je zijn