O, wat staan we blij te kleumen 
Bij de halte van lijn één
O, ik bibber maar er schiet 
Een scheut van blijdschap door mij heen

Ach, mijn oren zijn bevroren
Ach, mijn voeten zijn van steen
Maar het mag de pret niet storen
Want we voelen ons zo één

Zinkt de moed mij in de schoenen
Scheelt het weinig of ik huil     
Denk in even aan de woorden 
Van de dagsluiter Den Uyl

   Het wordt geen koude winter
Al vriest het nog zo hard
Als wij elkander vinden
In een gedeelde smart
De gloed in onze harten
Doortintelt heel ons lijf
Het wordt geen koude winter
Al vriezen wij ook stijf  

O, wat huppel ik van vreugde
als ik naar de bussen ga
Waarin ik om niet te stikken
Blij bij ‘’ t open raampje sta

Als mijn nek begint te stijven
Doet mij dat geen centje pijn
Ik verdraag bezwete lijven
Als ze maar saamhorig zijn

Is het haast niet meer te harden
Zakt de moed de bodem in
Dan grijp ik met beide handen
Naar Den Uyl zijn laatste zin:

   Het wordt geen koude winter
Al vriest het nog zo hard
Als wij elkander vinden
In een gedeelde smart
De gloed in onze harten
Doortintelt heel ons lijf
Het wordt geen koude winter
Al vriezen wij ook stijf  

O, de crisis is een zegen
En ze kwam zo mooi op tijd
Dankzij olie
Soli-soli-soli-solidariteit

Samen lijden, ja gezellig
Samen strijden in de nood
En de edelste gevoelens  
Van ons volk komen weer bloot

Als de moed u wil begeven
Put dan snel weer nieuwe hoop
Uit de vaderlijke woorden 
Van uw grote helper Joop

   Het wordt geen koude winter
Al vriest het nog zo hard
Als wij elkander vinden
In een gedeelde smart
De gloed in onze harten
Doortintelt heel ons lijf
Het wordt geen koude winter
Al vriezen wij ook stijf