In de stilte van de nacht,
Hoor ik vaak de echo’s van de tijd,
Die zo veel impact heeft gehad,
Dat hij de verbeelding overstijgt.

Hoofd op hol,
Hart in brand,
Misschien liep het een beetje uit de hand.

Niemand hield van jou,
Zoals ik heb gedaan,
Je brak m'n regels,
En toch liet ik je begaan,
Je raasde door m'n wereld,
Als een wervelwind,
Je zal altijd veel meer zijn dan,
Een vage herinnering,
Een vage herinnering.

Jij deed alles zo intens,
Sterren vielen als jij daarom vroeg,
En elke keer deed jij een wens,
Maar wat ik je ook gaf was nooit genoeg.

Heb je mij,
Echt gekend?
Zocht jij misschien al wat jij zelf niet bent?

Niemand hield van jou,
Zoals ik heb gedaan,
Je brak m'n regels,
En toch liet ik je begaan,
Je raasde door m'n wereld,
Als een wervelwind,
Je zal altijd veel meer zijn dan,
Een vage herinnering,
Een vage herinnering.

En telkens ik iets van Mahler hoor,
Zie ik je met je luchtviool,
De avond dat ik mijn hart verloor,
Staat eeuwig en altijd,
Getatoeëerd in mij.

Niemand hield van jou,
Zoals ik heb gedaan,
Je brak m'n regels,
En toch liet ik je begaan,
Je raasde door m'n wereld,
Als een wervelwind,
Je zal altijd veel meer zijn dan,
Een vage herinnering,
Een vage herinnering.
Een vage herinnering.
Een vage herinnering.