De dag is weer voorbij en de nacht dringt tot hen door
Zij ruikt gevaar en onraad, maar hij geeft geen gehoor
Ze scherpt haar blik aan een lichtpunt in de verte
Want ze moeten samen voort, ze trekken samen verder

Er komt geen eind aan de stad. Neon schreeuwt aan en uit
En de regen op het vensterglas: dat is de nacht, die zweet het uit

Hier komen de indianen, de indianen van de nacht
Op het oorlogspad dat eindigt in een eindeloze jacht

Hij ziet overal dingen, nog nooit eraan gedacht 
Achter gesloten ogen wordt het tweemaal nacht
Hij verft zijn wijsvinger aan het donker om hen heen
Trekt strepen op hun wangen, aan iedere zijde twee 

Hier in deze wereld noemt hij hen indianen
Die zoeken naar de horizon in het ultieme lichterlaaie

Hier komen de indianen, de indianen van de nacht
Op het oorlogspad dat eindigt in een eindeloze jacht

Hij zweert als liefde licht is, heet ik hier volle maan
Maar dan slaat hij op hol. Er is geen houden aan
Hij voelt zich als de vlam die zich een weg baant naar het vuur
Zij vreest voor de seconde van het allerlaatste uur

Hier komen de indianen, de indianen van de nacht
Uit hun zwak voor elkaar putten ze samen kracht

Het doel heiligt de waanzin die in zijn ogen staat
Hij wapent zich met harddrugs tegen alles wat hij haat
Maar harddrugs speelt hier  cowboy in een mooi wit pak
En één die schiet met scherp, via het bloed recht naar het hart

Zo kwam Volle Maan die nacht nog aan zijn eind
En liet hij zijn liefde achter, nog voor ze het daglicht had bereikt
Dit waren de indianen, de indianen van de nacht
Op het oorlogspad dat eindigt met een shot

zoals verwacht