Inleiding : 
Dank u wel. Dat was Testament. Na 22 jaar in dit leven en zo. Toen zong ik dat voor het eerst, toen ik 22 was,
een paar jaar geleden. Ik zeg niet hoe lang dat is. Een jaar of 37 jaar geleden werd ik geboren in een land hier ver vandaan,
Nederlandsch Indië heette dat toen, later werd dat Indonesië en toen raakten we het kwijt. En mijn moeder was daar ook.
We zaten in een Jappenkamp, want het was oorlog, het was daar oorlog met Japan, dat is waar de Jappen vandaan komen.
En mijn vader was daar niet, niet in hetzelfde kamp, die was daar een paar maanden tevoren wel geweest, mag ik aannemen.
Maar op het moment van mijn geboorte zat hij in een ander kamp. En ik was dus zo'n beetje de enige jongen in dat vrouwenkamp.
Ja, het was oorlog. En toen ik een jaar of twee was, ben ik met mijn vader en zusje naar Nederland gekomen.
Dus van Indonesië weet ik helemaal niets. Van mijn moeder weet ik iets meer, maar ook niet zoveel.
Ik weet dat ze danseres was, zo'n ouderwetse ze droeg lange witte jurken, gewaden.
Ik heb er nog foto's van haar met handtekening, dus ik neem aan dat ze beroemd, zo niet bekend was.
Maar zoals gezegd, ook daar weet ik weinig van. Wat me niet weerhoudt om erover te zingen. 

Boudewijn de Groot

Moeder : 
Ik zit in de kamer van het hoge herenhuis,
stoffige ramen filteren de warme stralen van de middagzon.
Van verre komen flarden van het carillon.
En ik denk aan het land van herkomst.

Ik verlaat mijn vaderland even, ben in het verre land
waar ik mijn moeder achterliet.
Ze had geen tijd om mij te leren kennen
en ook ik, ik ken haar niet.

Ik ben dan wel bekend nu als Boudewijn de Groot.
Mijn moeder weet van niets, mijn moeder namelijk is dood.
Ik heb nog een paar foto's uit Indië waarop ze staat,
als verstilde danseres in een lang en wit gewaad.

Op de schoorsteenmantel haar portret, we kijken naar elkaar.
Haar ogen zijn mijn ogen maar lijk ik ook op haar?
Soms doet het verre carillon me denken aan de gamalan,
aan het land waar alles begon.

Nederlandsch Indië,
mijn moeder, ik mis ze soms,
maar ik weet er weinig van. 

Tekst : Renee Daalder en Boudewijn de Groot
Muziek : Boudewijn de Groot

Kindertijd :
Oh mijn kindertijd,
kijk niet naar mij met zulke bange ogen.
Je stuurde me zelf de wereld in
en ik weet ook niet hoe het komt
dat duizend en een dingen
zelfs nu nog steeds niet mogen.

Heus ik voel mee met jouw machtsfantasieën,
je trappelende ongeduld.
Maar ik ben nog nauwelijks op weg,
er moet nog veel gebeuren.
En we zijn het eens:
een kinderhand is niet gauw gevuld.

O mijn kindertijd, kijk niet naar mij met zulke bange ogen.
We kregen de wereld nog niet klein
omdat ik nog groeide en even vergat
dat wat jij van mij verwachtte
altijd zwaarder heeft gewogen. 

Tekst: Renee Daalder  
Muziek : Boudewijn de Groot