Ze was alleen, geen vrienden en zo.
Ze danste langzaam de kamer rond.
Ze droeg een zonnebril, een Panama.
Misschien een erfgenaam, misschien vermomd.

Ze keek me aan en vroeg naar mijn naam.
Ik gaf hem haar en zei: en jij?
Ze was van streek en riep: de weerman zegt:
het wordt wat beter tussen nu en mei.
[tussen u en mij.]

Code. Er staat niet wat er staat.
Code. Het is niet wat het lijkt.
Code. Je weet niet wat, je ziet niet wat,
je hoort niets als je kijkt.

Ze luistert niet en gaat maar door,
is nogal in de war en bang.
Dit is een misverstand, ik ben het niet,
ik ben het wel, maar zwijg zo lang.
[zwijg zo lang.]

Code. Er staat niet wat er staat...

De waarheid is: de gegevens zijn fout.
We geven raadsels op, besmuikt.
We hebben allebei een alibi.
Ze danst niet meer, ik ga de kamer uit.

Code. Er staat niet wat er staat...