Amália Rodrigues
Amália Rodrigues - A casa da mariquinhas Dutch translation lyrics
Your rating:
A casa da mariquinhas
In een merkwaardige straat Staat staat het huis van Mariquinhas* In de woonkamer heeft zij een gitaar En voor de ramen houten luiken. Zij heeft veel vriendinnen, Degene waar ik het over heb En er bestaat geen groter genoegen Dan het leven van een jong meisje. Ze is gek op liedjes, Net als de krekel in het veld, Als zij de fado zingt met de gitaar, Huilt ze van ontroering. In het vrolijke huis waarin zij woont Staat in een merkwaardige straat. Om op te vallen Gebruikt zij malle dingen: Veel kant, veel linten, Sjaaltjes in allerlei kleuren. Zij heeft aanbidders, wordt begeerd En hooghartig als een koningin Lacht zij om al die stakkerds Die haar al roddelend veroordelen Omdat zij zien dat het huis van Mariquinhas Altijd vol is met mensen. Alles aan haar huis Is bescheiden van aanblik, Het is slecht gemeubileerd En in wezen is er niets van waarde. In de opening van ieder raam Staat er een vaas op een zuil, Ze heeft katoenen spreien met volants, Schilderijen van twijfelachtige smaak En in plaats van een piano Staat er een gitaar in de woonkamer. Om haar karige bezit in te bewaren Kocht zij een kluis, En omdat het gas op was Wordt er verlicht met petroleumlampen. Haar meubels maakt ze schoon Met zoete amandelolie; En bekrompen als ze zijn Komen de buurvrouwen gluren Om te zien wat daar gebeurt, Maar zij heeft, om ze te pesten, Luiken voor de ramen. *Mariquinhas betekent mietje, flauwerik, bangerik.
A casa da mariquinhas
E numa rua bizarra A casa da mariquinhas. Tem na sala uma guitarra, janelas com tabúinhas. Vive com muitas amigas aquela de quem vos falo, e não há maior regalo que vida de raparigas. E doida pelas cantigas como no campo a cigarra, se canta o fado à guitarra de comovida até chora. A casa alegre onde mora E numa rua bizarra. Para se tornar notada usa coisas esquisitas, muitas rendas, muitas fitas, Lenços de cor variada. Pretendida, desejada, Altiva como as rainhas, Ri das muitas coitadinhas Que a censuram rudemente Por verem cheia de gente a casa da mariquinhas. E de aparencia singela, mas muito mal mobilada e no fundo não vale nada o tudo da casa dela. No vão de cada janela sobre coluna uma jarra, Colchas de chita com barra Quadros de gosto magano Em vez de ter um piano, tem na sala uma guitarra. Para guardar o parco espólio um cofre forte comprou, e como o gás acabou ilumina-se a petroleo. Limpa as mobilias com olio de amendoa doce e mesquinhas passam de fronte as vizinhas para vêr o que là se passa, mas ela tem por pirraça janelas com tabuinhas.