Tienduizend mijlen door het duister 
Sla ik de dag van gisteren stuk 
Tuimelend langs grijze kuilen 
Naar een duizelend geluk 
Onderweg onderweg onderweg naar het levenslicht 
Op de vier wielen van het evenwicht 

Talloze dagen door de nachten 
Zonder ritme, zonder rij 
Kantelend langs kale wanden 
Naar een jarenlang geheim 
Onderweg, onderweg, onderweg naar het levenslicht 
Op de twee vleugels van het evenwicht 

Bruisend als de twee rivieren 
Vijvers en beken neem ik mee 
Buitelend langs binnenwegen 
Naar de moeder van de zee 
Onderweg, onderweg, onderweg naar het levenslicht 
Op alle golven van het evenwicht