Er is eens een reuzefeest in een kleine buurt geweest
't Was toen Mienekes Gerstenat een zilveren jubileum had
Vijfentwintig jaren lang was hij orgeldraaiersman
Leve Mienekes, leve Mienekes, leve Mienekes de orgelman
Leve Mienekes, leve Mienekes, kerel draai er nog 'es an

's Avonds kwam de stadsmuziek met een hele hoop publiek
Trommels roffelden in de straat, allen huppelden op de maat
Fakkels gaven kleurig licht, vrolijkheid op elk gezicht
Leve Mienekes, leve Mienekes, leve Mienekes de orgelman
Leve Mienekes, leve Mienekes, kerel draai er nog 'es an

Toen schoof hij 't raam omhoog, zucht en kucht en snoof en woof
En riep dan uit alle macht: "Lui wie had dit ooit gedacht
't Was mij reuze naar de zin, kom er allemaal maar in"
Leve Mienekes, leve Mienekes, leve Mienekes de orgelman
Leve Mienekes, leve Mienekes, kerel draai er nog 'es an

D'andere morgen, zeven uur, toen vertrok de laatste buur
Mienekes zat met de strop, kwam er nooit meer bovenop
Hij had voor z'n feest geen cent, toen verkocht hij 't pierement
Arme Mienekes, arme Mienekes, 't pierement is naar de maan
Arme Mienekes, arme Mienekes, is nu naar 't armhuis toegegaan


Tekst: Maartje Duyn, Muziek: Amies Swaap