‘t was alle dagen ‘t zelfde, gij bleef het altijd menen
en ik droop altijd af met mijne steert tussen m’n benen
ik bleef altijd mor hopen, morgen zal’t veranderen
gij wisselde van aanhouwer, den ene na den andere
	
ik zen het muug oem altijd mor twidde viool te spelen
geef eerlijk toe, verdoemme toch, ‘t gaat oep den duur verve-len
gedaan…het is gedaan,
ik maak er best nog rap vandaag een ende aan
‘t is uit…nu is het uit,
‘t is tussen ons gedaan ik blijf bij m’n besluit.

Gij deelde alle lakens uit, ik stelde nooit gin vraegn
al docht ik er het mijne van, te veel oem te verdragen
met alle venten inde buurt was’t :”ziedis was een schoontje”
en ik mor hopen vruug of laat komt loontje oem z’n boontje.	

ik zen het muug oem altijd mor twidde viool te spelen
geef eerlijk toe, verdoemme toch, ‘t gaat oep den duur verve-len
gedaan…het is gedaan,
ik maak er best nog rap vandaag een ende aan
‘t is uit…nu is het uit,
‘t is tussen ons gedaan ik blijf bij m’n besluit.

A’k thuis kwam lag er altijd wel iemand in awen arrem
en as’t is ni ‘t geval was, dan was m’n bed nog warrem
m’n sloeffen, mijne pyjama, m’n lieve echtgenote,
da kon ik nog verdragen…maar waarom mijn kapoten? 

ik zen het muug oem altijd mor twidde viool te spelen
geef eerlijk toe, verdoemme toch, ‘t gaat oep den duur verve-len
gedaan…het is gedaan,
ik maak er best nog rap vandaag een ende aan
‘t is uit…nu is het uit,
‘t is tussen ons gedaan ik blijf bij m’n besluit.