Ik was een jaar of zeventien en’k dacht da’k het al wist 
Ik zoop gelijk nen Tempelier per dag nen bak trappist 
Ik smoorde zwaren Johnsson en in ’t weekend een sigaar 
En tussendoor ne groten dzjoint alleen mor v’r de zjaar 
Ik vree kik met de vrouwen die m’n moeder konden zijn 
Dat dee kik enkel en allen mor v’r de schone schijn 
Ik zit nie met komplexen en ’k zijn ook nie schizofreen 
Maar ik kan nooit m’n eigen zijn en daar zit het probleem

Wiezennkik? Wiezennekik? Wie zou kik toch zijn?
Wat is er fout met mijn onderbewustzijn
Is er geen remedie of geen medicijn
Dat zou kunnen helpen m'n eigen te zijn.

Ik spreek over de beursberichten en de politiek 
Want dat maakt altijd indruk en d’r bij het sta nog sjiek 
Ik hem ook heelder dagen over voetbal gediscussieerd 
Maar sport dat is toevallig iets dat mij nie intresseerd 
’k Gebruik moeilijke woorden die ik heb ingestudeerd 
Ik snap wel de betekenis nie maar toch het imponeerd 
Ik zen lak ne kamelion Ik pas mij altijd aan 
Maar waarom kan ik nooit of nooit m’n eigen eens laten gaan

Wiezennkik? Wiezennekik? Wie zou kik toch zijn?
Wat is er fout met mijn onderbewustzijn
Is er geen remedie of geen medicijn
Dat zou kunnen helpen m'n eigen te zijn.

’k Zen ondertussen stillekens de veertig gepasseerd 
En al die jaren heb ik dus allen maar geacteerd 
’k Zit nog met zoveel vragen en een antwoord krijg ik nooit 
Of zou het dan toch waar zen is er leven na de dood?

Wiezennkik? Wiezennekik? Wie zou kik toch zijn?
Wat is er fout met mijn onderbewustzijn
Is er geen remedie of geen medicijn
Dat zou kunnen helpen m'n eigen te zijn.