En de Maas die laat niets merken
En de Maas neemt alles mee
De Maas kan alles van mij verwerken
Onder de brug door, naar de zee!

Al mijn tranen, het zijn er velen
Om alles wat mij is aangedaan
Maar de brug kan dat niet schelen
Die blijft stijf en ijskoud staan!

Alle tranen uit mijn verleden
Stroomden onder de brug door
Veel leed geleden, door de Maas gegleden
Daar is de Maas nu eenmaal voor!

Eenmaal in zee kan je ’t wel vergeten
Eenmaal in zee verzuipt verdriet
Wat de zee weet, wil jij niet weten
En van mijn leed weet de brug niet!

Ay, laat de zakdoek achterwege
Laat mijn wangen kleddernat
Veel te lang is lang verzwegen
Wat de brug verzwegen had!

De Maas laat al mijn tranen stromen
Maar die klotebrug, die laat dat koud
Daarom is het zo gekomen
Daarom is de zee zo zout…