’s Nachts slapen meest de dieren
En ik vat de slaap maar niet
Dus ik langs de straten slieren
Vol verlangen en verdriet
Maar je hoort het ieder uur
En dat troost je op den duur
’s Nachts of bij het ochtendgloren:
De klok van de Westertoren
Nee, je voelt je nooit verloren
In de buurt van de Westertoren

Heb ik de pest in, loop ik te balen
Die kerk laat mij niet in de steek
Ik zal niet zo gauw verdwalen
Omdat die toren naar me keek
Ook al ben je heel ver heen
Je bent nooit echt alleen
Zolang je de klokken nog kan horen
Van die oude Westertoren
Nee, je voelt je nooit verloren
In de buurt van de Westertoren

Als ik de weg dreig kwijt te raken
Als ik het even niet meer weet
Kan hij mij toch wegwijs maken 
Die toren die mij niet vergeet
Ik vind voor mijzelf zo elke keer
De weg naar huis toe altijd weer
Want ik weet al van te voren:
Om de hoek zie ‘k de Westertoren
Nee, je voelt je nooit verloren
In de buurt van de Westertoren