midde in de nach, es laika miech weer wakker maak
zie kin neet slaope want de lattebojem kraak
ederskier ‘t zelfde leedsje, dat is ech neet leuk
mien nachrös is noe al ‘n aontal weke zeuk
alles wat iech wèl is druime, gans tot mörgevreug / tot ‘t mörge weurt
tot de wèkker aoflöp, ach waor dat mer woer
laot miech lekker slaope laika, want iech bin zoe meuj
lègk miech noe ‘s oet, wat is noe die bezwoer

snörreke, diech ligks te snörreke
dat is de reije, ‘ch bin bès wel koed
mörrege, jao minstens mörrege
slaop iech gesjeie, daan ligkste droet

meh d’n daag daonao gaof laika miech nog eine kans
ach höllep slivvenier, iech bei de roezekrans
zoe gezag gedoon, m’n haore woorte langzaam gries
zjus op ‘t good momint kraog iech e leuk advies
laika zag, noe blajer eve in ‘n aw gezèt
en obbins zaog iech e sjiek annäöske stoon
‘ch góng metein d’rop aof en koch us gaw e stapelbèd
laika vroog m’ch: jong wat höbste noe gedoon

snörreke, diech bleifs mer snörreke
dat is de reije, ‘ch bin bès wel koed
mörrege, jao minstens mörrege
slaop iech gesjeie, daan ligkste droet

‘ch reep op laika en zag häör iech hoof gaaroet neet weg
slaopeloze nachte zien noe vaan de baon
hiel verleef keek iech häör aon en zie zag hiel oprech
tot iech astrein op zolder lekker slaope gaon

snörreke, dao maagste snörreke
dao op de zolder maak dat niks oet
mörrege, jao e’dre mörrege
daan slaope veer us ins lekker oet


(c) Jos van Herpen