Op de donk’re boulevard 
liep ze met haar mandje daar
een meisje een schat van een kind
in regen en ijskoude wind
zij bracht bloemen aan de man
klampte alle mensen an
want moedertje thuis was zo ziek
haar stemmetje vroeg vol paniek

Koop van mij 'n bosje bloemen
Ach toe meneer, ach toe mevrouw
Koop van mij 'n bosje bloemen
Mijn moedertje lijdt honger en kou

Uit haar oogjes kwam een traan
Want geen mens die zag haar staan
Geen mens die de bloemetje wou
Van ’t meisje verkleumd van de kou
Ach de nood was ernstig thuis
En er was geen cent in huis
Wanhopig liep zij op en neer
En steeds riep haar stemmetje weer 

Koop van mij 'n bosje bloemen
Ach toe meneer, ach toe mevrouw
Koop van mij 'n bosje bloemen
M’n moedertje lijdt honger en kou

Toen ze thuis kwam naderhand
Met haar volle bloemenmand
Was moeder die doodzieke vrouw
Gestorven van honger en kou
Bij haar moeder neergeknield
Waar zij toch zoveel van hield
Snikt ze ik geef ze aan jou
Geen mens die m’n bloemen wou

Koop van mij 'n bosje bloemen
Ach toe meneer, ach toe mevrouw
Koop van mij 'n bosje bloemen
M’n moedertje lijdt honger en kou
M’n moedertje lijdt honger en kou