Zij was pas zestien jaar
En had goudblonde haren
Zij was voor haar jaren
Een schoonheid voorwaar
Verkocht op straat en plein
Aan wandelaars haar bloemen
Wie zou je mooier noemen
Haar bloemen of zij

Zij was zo mooi, zo rein
Als slechts een bloem kan zijn
En menig wandelaar
Kocht een boeket van haar
En keek een jonge man
Haar al te vriendelijk aan
Zij bleef steeds kuis en rein
Als slechts een bloem kan zijn

Maar op een dag in mei
De zon scheen mooi en vrolijk
Ze lachte zo olijk
Kwam een heertje voorbij
Hij kocht een mooi boeket
Van rozen en violen
En achter al die bloemen
Zij hij vleiend tot haar

Je bent zo lief, zo rein
Als slechts een bloem kan zijn
Meisje ik min je teer
Geef mij je liefde weer
‘k Heb goud en diamant
Zo lachte hij charmant 
Je bent te mooi, te rein
Om bloemenmeid te zijn

Zij lachte en zei: kom
Wat zijn dat nou voor vragen
Als u mij wilt behagen
Keer u dan maar weer om
Maar zucht naar ijdelheid
Ontwaakte in haar boezem
Zoals de bloem haar bloesem
In de lentetijd

Het kind, eenmaal zo rein
Kwam niet meer op het plein
Woont in een deftig huis
En houdt van feestgedruis
Daar had hij haar gebracht
Thans was zij in z’n macht
Ze was bedwelmd door wijn
Het meisje eens zo rein

Drie jaren vlogen heen
Vol weelde en vol vreugde
Wat haar vroeger verheugde
Laat haar nu koud als steen
Verbleekt en ziek dwaalt zij
Nu langs de kille straten
Ze werd door hem verlaten
Want z’n liefde verdween

Het kind, eenmaal zo rein
Kwam niet meer op het plein
Vertrapt is zij onteerd 
Door niemand meer begeerd
Hij loopt als deftig heer 
Aan haar denkt hij niet meer
Geacht publiek zegt gij
Wie zou er schuldig zijn