Een moeder van een zeeman denkt heel vaak aan haar kind
Wanneer hij weer naar zee gaat, de golven, regen, wind
Een moeder van een zeeman kijkt vaak naar zijn portret
Zij heeft dat met veel liefde op haar dressoir gezet

Hij was een jonge zeeman, van nog geen twintig jaar
Wist van 't zeemansleven nog amper het gevaar
Nee, niets kon hem weerhouden, geen golven, storm of wind
Maar hij bleef voor zijn moeder toch altijd nog haar kind

Een moeder van een zeeman denkt heel vaak aan haar kind
Wanneer hij weer naar zee gaat, de golven, regen, wind
Een moeder van een zeeman kijkt vaak naar zijn portret
Zij heeft dat met veel liefde op haar dressoir gezet

De tijd dat hij bij haar was ging veel te snel voorbij
Haar jongen was maar even hier aan z'n moeders zij
Toen hij haar ging verlaten, was dat voor hem gewoon
Want nooit zag hij haar tranen, die zij liet om haar zoon

Een moeder van een zeeman denkt heel vaak aan haar kind
Wanneer hij weer naar zee gaat, de golven, regen, wind
Een moeder van een zeeman kijkt vaak naar zijn portret
Zij heeft dat met veel liefde op haar dressoir gezet

Een brief was er gekomen, van heel ver hier vandaan
Zij deed die trillend open en las toen heel ontdaan
Die vreselijke boodschap: haar jongen die verdronk
Zij zal hem nooit meer t'rug zien, die zij 't leven schonk

Een moeder van een zeeman denkt heel vaak aan haar kind
Wanneer hij weer naar zee gaat, de golven, regen, wind
Een moeder van een zeeman kijkt vaak naar zijn portret
Zij heeft dat met veel liefde op haar dressoir gezet


Tekst en muziek: A.Kraamer/A.v.d.Heyden