In het lommer van het prieeltje
Zaten samen hand in hand,
Daar zat Eduard met zijn Lena,
Sloten daar een huwelijksband.
Daar zat Eduard met zijn Lena,
Ssloten daar een huwelijksband.
		
Toen sprak Eduard tegen Lena:
“Neem geen ander aan uw zij.
Eer die rozen tweemaal bloeien
Zal ik weder bij u zijn.
Eer die rozen tweemaal bloeien
Zal ik weder bij u zijn.”
	
En die twee jaar zijn vervlogen
Eer die roos haar knoppen brak.
Toen ging Eduard naar het prieeltje
Waar hij graag met Lena zat.
Toen ging Eduard naar het prieeltje
Waar hij graag met Lena zat.

Maar wie vindt hij daar begraven,
Aach wat stond er op die steen.
In het marmer stond geschreven;
‘Hier rust Lena heel alleen.’
In het marmer stond geschreven;
‘Hier rust Lena heel alleen.’
	
Toen trad Eduard in het klooster,
Deed z’n hoed en mantel af.
En hij treurde om zijn Lena
Tot hij rust bij haar in het graf.
En hij treurde om zijn Lena
Tot hij rust bij haar in het graf.