Niet lang geleden bezocht ik het buurtje
Het huis van mijn ouders, decor van mijn jeugd
'k Herkende nog alles, elk poortje, elk muurtje
Zo menig klein plekje dat m'icabareter nog heugt

De straat is wat drukker, de mensen wat grauwer
De verf op de voordeur niet frisgroen maar bruin
Ik gluur als een dief door de ramen, wie zou er
Daarachter nu wonen, wie zorgt voor de tuin

Ik glimlach bij 't zien van de bosjes daarginder
Daar lokten mijn vriendjes en ik Linda heen
We riepen: "He Linda, kijk hier eens, een vlinder!"
En grepen in 't groen elk een arm en een been

Ze schreeuwde en schopte en wilde niet tonen
Wat wij kleine jongens zo graag wilden zien
Ze is kort daarna ergens anders gaan wonen
En wij grepen in het vervolg Jacqueline

De tuin van de oudjes die voetbal zo haatten
Lijkt na al die jaren weer aardig intact
Als zij in de winter bij 't kacheltje zaten
Dan werd daar door ons flink gespit en gehakt

De boom op het landje, ik zal 't nooit vergeten
Waaraan ik een veel kleiner jongetje bond
Z'n fiets en z'n tas in het water gesmeten
De brandnetels diep in z'n broek en z'n mond

Daar, langs het weggetje, lagen de stenen
Waarmee wij passanten verrasten bij nacht
Het ijzerdraad over het fietspad: Verdwenen
'k Had na zoveel jaren niet anders verwacht

De buurt is veranderd, de jongens nu mannen
Die tijd zonder zorgen voor altijd voorbij
Gelukkig kan niemand d'herinnering bannen:
De plek is van anderen, 't verleden van mij