waar zullen mensen wonen
in huizen als verlaten holen
door hun god verstoten
in zijn naam kapotgeschoten
de blik in hun ogen
vredevol geboren
maar door oorlog en door onmacht
leeg, zonder mededogen
waar zal nog liefde mogen wonen
als haar baby ligt bedolven
onder tranen en pijn
of verdween in de golven
haar fiere blik op morgen
vragend en hoopvol
door de hopeloze strijd
alleen nog tijd voor grote zorgen
waarvan zullen wij nog dromen
als we kromgebogen
alleen de krant willen geloven
die ons net had voorgelogen
als dolle honden dolend
langs de riolen
waar haat groeit naar boven
groeit het boven onze hoofden
waar zullen wij dan blijven
met onze blik vol medelijden
doen alsof we begrijpen
er is daar niets om te benijden
met onze kop in het zand
veilig aan deze kant
zijn we sant in niemandsland
sant in niemandsland
maar geen paranoia die het zo had bedoeld
en het water dat het journaal overspoelt
we zijn het al gewend, eeuwig verdoofd
en duizend bommen en granaten in ons hoofd
dames en heren politiek bijten in eva’s vrucht
wat populair is wordt vroeg of laat ook berucht
welkom in wereldoorlog vier
welkom in wereldoorlog vier
wie brengt ons genezing hier