Als ik zo de mensen bekijk nu en dan
Dan vraag ik me af: Waar leven ze van?
Ze eten, ze drinken, ze gaan toch gekleed
Ze zoeken naar dingen die niemand nog weet
Ze werken, ze slapen, ze doen aan de sport
Ze zwemmen, ze roken, ze rijen per Ford
Ze fietsen, ze dansen, ze hand’len, ze streven
Ze gaan naar theaters… tenslotte… ze leven
En dat is waar ik nou juist niet bij kan
De mensen, ze leven,maar ik vraag me: Waarvan
Als ik zo bijvoorbeeld mijn pak eens bekijk
Dan blijkt dat nog heel moeilijk in de praktijk
Dat komt toch niet zo uit zichzelf in de kast
Daar zitten toch honderden mensen aan vast 
En hoevelen van mijn kostuum nou wel leven
Daar wil ik u eens uitleg van geven

In ’t Zuiden te midden van bos en van hei
Daar staat een immense modelboerderij
Met duizenden schapen waar men wol van wint
Daarvan leeft de boer met zijn vrouw en zijn kind
De knechten, de meiden, de scheerders der schapen
De wasser, de verver en nog een paar knapen
De man die de wol eerst in zakken sorteert
En hij die ze daarna op ’t schip transporteert
Maar van dat schip, dat is het merkwaardige dan
Daar leven de volgende mensen weer van

De bouwer, de reder, de scheepsingenieur
Vervolgens de kapitein en de exporteur
De timmerman, stuurman, de telegrafist
De loods en de stoker en de machinist
De koks, de bedienden, een hele parade
Tenslotte de lui die de boel overladen
En ligt dan het schip in de haven gemeerd
Dan is het ’t spoor dat de wol transporteert
Maar van dat spoor, dat is het merkwaardige dan
Daar leven de volgende mensen weer van

Om maar te beginnen met de directeur
De chef van ’t station en de hoofdconducteur
De remmer, de stoker, de lampenist
De man die de kaartjes knipt, de machinist
De juf aan ’t loketje, de klerk, de kassier
De jongen met kranten, de juffrouw met bier
En is dan de trein met de zakken bevracht
Dan wordt de wol naar de fabriek toegebracht
Maar van die fabriek, dat is het merkwaardige dan
Daar leven de volgende mensen weer van

De aannemer, die de fabriek heeft gebouwd
De directeur en de vrouw waar ie mee is getrouwd
De ontwerper, de tekenaars en de chauffeur
De spinners, de wevers en de controleur
De man die de stoffen verzendt en verpakt
Het jongetje dat etiketjes opplakt
En dan komt de stof kant en klaar aan de deur
Bij Blut in de Rijnstraat, dat is mijn coupeur
Maar van m’n coupeur, dat is het merkwaardige dan
Daar leven de volgende mensen weer van

Hijzelf en zijn vrouw en een hele straal kinderen
Haar vader, zijn moeder, maar dat mag niet hinderen
De huisbaas, de fabrikant van de knopen
De mensen die modebladen verkopen
Iedereen doet het werk, waar ie mee is belast
M’n pak is dan eindelijk klaar en het past
Het past… maar ik heb hem zijn geld nooit gegeven
Dus vraag ik me af: Wáár de mensen van leven