Ach, in deze wereld
Droomt een mens niet meer
Ook al fluit de merel
Ied’re morgen weer
Ook al breken sterren
uit het firmament
Niemand die de zoetheid
Van de droom meer kent

Op twee kindervoeten
Loop ik door de stad
Blinkend valt het zonlicht
Op het orgelrad
Ver weg is de oorlog
Ver zijn haat en nijd
Met m’n dromen stijg ik 
Boven de tijd

Door de grauwe dagen
Sleept de mens zich voort
Met een hoofd vol vragen
Met een hart vol moord
Niemand mag meer dromen
Maar wij dromen toch
Ook al zegt de wereld
Dromen zijn bedrog

Au Clair de la lune
Mon ami Pierrot
Prête-moi ta plume
Pour écrire un mot
Ma chandelle est morte
Je n’ai plus de feu
Oevre-moi ta porte
Pour l’amour de Dieu

Au Clair de la lune
Pierrot repondit
Je n’ai pas de plume
Je suis dans mon lit
Va chez la voisine
Je crois qu’elle y est
Car dans sa cuisine
On bat le briquette

Au clair de la lune
On n’y voitque peu
On cherche la plume
On cherche du feu
On cherchant de la sorte
Je ne sais c’qu’on trouva
Mais sais que la porte
Sur eux se ferma