Lief publiek, o lief publiek
Hoe ontzettend zou het wezen
Als u geen transistor had
En een boek zou moeten lezen
Dat kost zo weer twintig piek
Lief publiek, o lief publiek

Een geluidsapparatuur
Kan u zoveel vreugde schenken
Denk eens als het stil zou zijn
Als het stil is, ga je denken
En van denken word je ziek
Lief publiek, o lief publiek
 
   Laat ze horen
Alle transistoren
Van ons dierbaar vaderland
Al die dure geluidsapparaturen
Laat ze schallen langs bos en strand
Laat het tot een loflied zwellen
Steeds meer, steeds meer decibellen
En ’t wordt met wat goeie wil
Nooit van z’n leven meer stil

Lief publiek, o lief publiek
Met z’n tweeën is niet alles
Als je niks te zeggen hebt
Wat dus meestal het geval is
Suf dan weg bij popmuziek
Lief publiek, o lief publiek

Transistoren en pick-ups
Neem ze es een dag naar buiten
Zet een topper-popgroep op
En je hoort geen vogel fluiten
Door de wond’ren der techniek
Lief publiek, o lief publiek

   Laat ze horen
Alle transistoren
Van ons dierbaar vaderland
Al die dure geluidsapparaturen
Laat ze schallen langs bos en strand
Laat het tot een loflied zwellen
Steeds meer, steeds meer decibellen
En ’t wordt met wat goeie wil
Nooit van z’n leven meer stil

Koffie malen, kind’ren slaan
Kolen storten in de kelder
Op het Wolga-bootsman-lied
Moeder stofzuigt reuze helder
Op de Kleine Nachtmusik
Lief publiek, o lief publiek

Bach bij echtelijke twist
Bij Ravel de boel aan scherven
Gaten boren bij Franz Liszt
En dan op een tango sterven
Noem dat maar niet magnifiek
Lief publiek, o lief publiek

   Laat ze horen
Alle transistoren
Van ons dierbaar vaderland
Al die dure geluidsapparaturen
Laat ze schallen langs bos en strand
Laat het tot een loflied zwellen
Steeds meer, steeds meer decibellen
En ’t wordt met wat goeie wil
Nooit van z’n leven meer stil