De diender Simon Meris,
Deed zijn ronde door het bos,
Daar zag hij 'n aardig meisje,
Rustend op het zachte mos.
Zij sprong vlug op en is
Naar Simon Meris toegegaan.
Hij kleurde, want het meisje
Sprak hem guitig lachend aan:
 
Agentje, agentje 
Neem mij toch met je mee.
Agentje, agentje 
Zeg alsjeblief niet nee.
Ik weet niet hoe het komt,
Dat ik j' opeens zo gaarne mag
Jij hebt mij zwaar geboeid
Op het moment, dat ik jou zag.
Agentje, agentje 
Toe, geef me vlug een zoen:
Ik hou van j' uniform
En ik ben dol op jouw pensioen 
  
Natuurlijk trouwde Simon
Met het meisje uit het bos.
Want vrouwen laten nooit de man,
Van wie ze houden, los 
Zij maakte Simon Meris,
Heel tevreden met z'n lot.
Al was de eerste kennismaking
Wel een beetje zot:
 
Agentje, agentje 
Neem mij toch met je mee.
Agentje, agentje 
Zeg alsjeblief niet nee.
Ik weet niet hoe het komt,
Dat ik j' opeens zo gaarne mag
Jij hebt mij zwaar geboeid
Op het moment, dat ik jou zag.
Agentje, agentje 
Toe, geef me vlug een zoen:
Ik hou van j' uniform
En ik ben dol op jouw pensioen